Από πού πήρε το όνομά του ο εμπρεσιονισμός;

 

Ο εμπρεσιονισμός είναι ρεύμα της Τέχνης που εμπεριέχει στο όνομά του την γαλλική λέξη Impression, εντύπωση. Ξεκίνησε από τον πίνακα της φωτογραφίας του Κλωντ Μονέ που έχει τίτλο "Εντύπωση- ανατέλλων ήλιος", που φτιάχτηκε στις 13/11/1872 (εχθές ήταν τα γενέθλιά του πίνακα).

Η λέξη "εντύπωση" του τίτλου συμπυκνώνει πραγματικά την ειδοποιό διαφορά μεταξύ του εμπρεσιονισμού και των προηγούμενων ρευμάτων της Τέχνης. Οι ζωγράφοι του εμπρεσιονισμού προσπάθησαν να αποδώσουν την εντύπωση  που τους προκαλούσε μια σκηνή της φύσης, την αίσθηση του φωτός και του χρώματος. Γι αυτό διάλεξαν τα θέματά τους από την πραγματικότητα, ειδικώς από τα ανοιχτά τοπία και ζωγράφισαν τους πίνακές τους με χοντρές πινελιές βαλμένες καθαρά την μία δίπλα στην άλλη, χωρίς καθαρά περιγράμματα -δηλαδή σε αντίθεση με το "λεπτό στρώμα πάνω σε λεπτό στρώμα" που ήταν ως τότε η τεχνική της ζωγραφικής. Τα χρώματα αναμειγνύονταν όχι πάνω στο τελάρο, αλλά στο μάτι του θεατή. 

Γι αυτούς τους λόγους ο εμπρεσιονισμός απορρίφθηκε αμέσως από τους κριτικούς τέχνης, τα έργα του χαρακτηρίστηκαν ημιτελή και αφρόντιστα, ενώ ένα κριτικός βλέποντας τον παραπάνω πίνακα του Κλωντ Μονέ σε έκθεση ζωγραφικής το 1874 ανέκραξε απεγνωσμένα:

"Δεν υπάρχει πια ζωγραφική!"

Ο συγκεκριμένος πίνακας του Μονέ έως το 1959 ονομαζόταν "Εντύπωση- Δύση ήλιου" γιατί κανείς δεν πίστευε ότι αυτός ο πορτοκαλί ήλιος μπορούσε να εμφανίζεται κάπου στην Γαλλία την ώρα της ανατολής. Το 1959 όμως ο καθηγητής Όλσον έκανε μετεωρολογική και επιτόπια έρευνα στο σημείο του λιμανιού της Χάβρης που βρισκόταν το ξενοδοχείο στο οποίο έμενε ο Μονέ το 1872. Ανακάλυψε ότι πράγματι στις 7.30 το πρωί στις 13/11 ο ήλιος ανατέλλει σε αυτό το σημείο, έχει αυτό το χρώμα, περιβάλλεται από ομίχλη κι η στάθμη του νερού βρίσκεται σε αυτό το ύψος λόγω της παλίρροιας της Χάβρης. Επομένως ο Μονέ ήταν απολύτως ειλικρινής στην αποτύπωση της εντύπωσης που του προκάλεσε το τοπίο, δεν εξιδανίκευσε και δεν αλλοίωσε τίποτα. 

Τι είναι ο εμπρεσιονισμός για εμάς σήμερα; Είναι το ρεύμα που ήρθε να σπάσει το κατεστημένο της αστικής τάξης, την "ζωγραφική του ατελιέ", με τα επιτηδευμένα θέματα και τις αλληγορίες. Είναι η ζωγραφική της ζωντάνιας, της φρεσκάδας και του αυθορμητισμού.