INCEL vol.1

Δεν μου αρέσει να γράφω αγγλικούς όρους στα κείμενα, γιατί στόχος μου είναι να συνεννοούμαι με όλες τις γυναίκες, αλλά καμιά φορά ταιριάζει κάποια λέξη που υπάρχει μόνο στα αγγλικά. Εξηγούμαι λοιπόν. Τι είναι οι incel? Είναι άντρες που ζουν σε αθέλητη μοναχικότητα, μερικοί θα έλεγαν σε αθέλητη αγαμία (involuntary celibates). Εμείς παλιότερα είχαμε δικούς μας όρους που τους περιγράφαμε, π.χ "παράξενοι", "στριμμένοι", βάζοντας στον χαρακτηρισμό για ποιό λόγο νομίζαμε πως είναι μόνοι τους, όμως το incel είναι μια ειδική λέξη που αφορά όχι οποιονδήποτε είναι μόνος στην ζωή, αλλά εκείνον που έχει αναπτύξει μια θεωρία μέσω της οποίας ρίχνει το φταίξιμο στις γυναίκες για την μοναξιά του, γι αυτό είναι εξαγριωμένος με τις γυναίκες. Οι incel λένε πράγματα εξωπραγματικά για τον τρόπο που λειτουργεί η Κοινωνία, φτιάχνουν δικές τους κοσμοθεωρίες και δεν βλέπουν γύρω τους καθαρά. Αυτή η ιστορία που ακολουθεί αφορά έναν γνωστό μου incel κι όσα είπαμε μεταξύ μας όταν καταλαβα πως δεν επικοινωνεί σωστά με το περιβάλλον. 

Ο Γιώργος τότε ήταν γύρω στα 43. Ομορφούλης, με καλή δουλειά,  κολλημένος με τα ηλεκτρονικά, στριμμένος, είχε συνήθεια να λέει στις παρέες κόντρα απόψεις και να κάνει αστεία που ήταν προσβλητικά χωρίς να είναι αισχρά. Ας πούμε ότι έκανε σουρεαλιστικό χιούμορ που θα γινόταν κατανοητό μόνο στους Αρειανούς. Αυτά τα στοιχεία τα παρουσίαζε πολύ έντονα απέναντι στις γυναίκες, ειδικά τις άγνωστες. Αντί να πεί "ωραίο το φόρεμα σου, σου πηγαίνει πολύ το στράπλες" έλεγε "δεν έχω καταλάβει γιατί φοράτε εσείς οι γυναίκες σουτιέν, αντί να αφήσετε το στήθος ελεύθερο να κινείται και να γυμνάζεται, το πατικώνετε στα σουτιέν". Οι γυναίκες βέβαια τον έβλεπαν ως πολύ παράξενο και δεν τον πλησίαζαν. 

Κάθε φορά που τον έβλεπα, τον ρωτούσα "έχουμε κανένα νέο αισθηματικό;" και μου έλεγε "οχι". Περνούσαν τα χρόνια και μια μέρα στην κουβέντα πάνω μου είπε:

- Ξέρεις κάτι, εμένα δεν μου αρέσουν οι γυναίκες που υπάρχουν σήμερα. 

- Αλήθεια; Γιατί; τον ρώτησα.

- Δεν είναι απελευθερωμένες. 

Επεσα από τα σύννεφα. Εντάξει, δεν είναι απελευθερωμένες, αλλά είναι οι πιο απελευθερωμένες που έχουμε δει, οπότε τον ρώτησα τι εννοεί ακριβώς. 

- Δεν είναι απελευθερωμένες, είναι Κατίνες. Αν είχαν κουραγιο, θα πήγαιναν στον άντρα και θα του έλεγαν "σε θέλω, εδώ επιτόπου". 

- Κοίτα, αυτό δεν είναι πολύ απλό γιατί παρεξηγιούνται όταν φέρονται έτσι, τις περνάνε για εύκολες, του είπα.

- Αν είχαν προσωπικότητα θα έβλεπαν ποιός δεν θα τις παρεξηγήσει και θα τον ξεχώριζαν από τους άλλους, μου απάντησε.

- Εντάξει, δεν μπορούν να το μαντέψουν, τι να κάνουμε τώρα, έτσι είναι η ζωή, πάρ' το απόφαση. Κάνε εσύ τις προτάσεις.

-Οχι, δεν κάνω τίποτα, γιατί να τρώω εγώ τις χυλόπιτες; Όποια με θέλει να μου το πει μόνη της. Τέλος, μου είπε. 

Η συζήτηση προχώρησε σε αυτόν τον τόνο για πολλή ώρα, μάλλον για δύο ώρες. Όσο περνούσε ο χρόνος, τόσο και χόντραινε αυτα που μου έλεγε, πως έχουν μεγαλώσει όλες με το παραμύθι του πρίγκιπα πολεμιστή που θα σκοτώσει τον κακό δράκο για να τις κερδίσει, πως όλες νομίζουν ότι οι ίδιες είναι πριγκίπισσες και κάτω από το μπαλκόνι τους περνάνε οι υπήκοοι για να διαλέξουν, πως τις προτάσεις τις συζητάνε με τις φίλες τους και γελάνε, πως οι άντρες γελιοποιούνται άπειρες φορές στην ζωή τους μέχρι να πεί κάποια το ναι, κλπ. 

Εγώ από την μερια μου, αφού ήθελε να του κάνουν πρόταση του πρότεινα εναλλακτικές, του έλεγα να είναι ευγενικός, να δείχνει διαθέσιμος, να κάνει κανένα κοπλιμάν, να καλεί καμια γυναίκα για καφέ ή ποτό κλπ. Με αυτόν τον τρόπο, θα αναπτυχθεί μια οικειότητα και το πράγμα θα έρθει χωρίς επίσημες προτάσεις. Μου έφερνε όλη την ώρα αντιρρήσεις μέχρι που κάποια στιγμή είπε:

- Μέχρι να απελευθερωθούν, εγώ δεν τα φτιάχνω με καμία. Είναι όλες κότες και δεν αξίζει σε καμία να με έχει. 

Αυτή ήταν η πρόταση μηδέν και με έφερε στο αμήν. Του είπα:

-Να σε ρωτήσω κάτι; Πόσα χρόνια είναι που δεν έχεις κάνει δεσμό;

- Δέκα, απάντησε αδιάφορα. 

- Ξέρεις τι σκέφτομαι; Μπορεί να υπάρχει άλλος λόγος που δεν έχει έρθει καμία να σου ζητήσει να τα φτιάξετε, όχι το ότι δεν είναι καμία απελευθερωμένη...

Με κοίταξε λίγο, μπερδεμένος, ξαφνιασμένος. 

- Ποιός λόγος δηλαδή; ρώτησε ειρωνικά.

- Να, μπορεί να μην αρέσεις σε καμία, απάντησα. 

Έμεινε λίγο σιωπηλός.

- Μπορεί να μην σε θέλει καμία, ξαναείπα.

Έκανε μια γκριμάτσα, σε στύλ "είσαι τελείως χαζή; τι είναι αυτά που λες;" και μου είπε

- Δεν παίζει αυτό, ούτε μία στο εκατομμύριο.

Κι εκεί κόψαμε την κουβέντα. 

Αυτή είναι η διαφορά του incel με τον φυσιολογικό μόνο άντρα.  Ο incel δεν βλέπει αυτό που είναι μπροστά στα μάτια του.