ΛΙΠΑΝΤΙΚΑ ΚΑΙ ΣΕΞ

(Η σελίδα ενδιαφέρεται μόνο για τις γυναίκες,  επομένως το κείμενο αναφέρεται μόνο στο γυναικείο σώμα)

Τα λιπαντικά για το σεξ είναι προϊόντα που επινοήθηκαν για να βοηθήσουν το διεισδυτικό σεξ (penetrative sex). Ο σκοπός τους είναι να καλύψουν με ένα ολισθηρό υλικό μια είσοδο στο γυναικείο σώμα και να διευκολύνουν την διείσδυση του πέους.

Έως πριν λίγα χρόνια μπορούσαν να βρεθούν μόνο σε εξειδικευμένα καταστήματα, τα sex shop. Το 2005 η εταιρεία DUREX κατασκεύασε και διέθεσε στην αγορά το πρώτο λιπαντικό  και σήμερα πια η χρήση τους είναι τόσο διαδεδομένη ώστε βρίσκονται στα σούπερ μάρκετ, μαζί με άλλα προϊόντα ευρείας κατανάλωσης. Πράγματι είναι ευρείας κατανάλωσης: στα αγγλικά έχουν αποκτήσει σύντμηση (lube αντί για lubricant) και στις ΗΠΑ χρησιμοποιούνται από το 65% του γυναικείου πληθυσμού.

Αυτό το 65% που είναι ένα πολύ μεγάλο ποσοστό, τι μπορεί να σημαίνει; Μήπως ότι οι σημερινές γυναίκες βρήκαν κάποιο βοήθημα που τους επιτρέπει να απολαμβάνουν το σεξ περισσότερο από τις προηγούμενες; Σίγουρα  όχι, αφού το οργασμικό κενό μεγαλώνει. Οι γυναίκες που έφταναν σε οργασμό κατά την διάρκεια του σεξ πριν τα λιπαντικά, δηλαδή το 1980, ήταν το 80% του γυναικείου πληθυσμού κι έπεσαν στο 60% έως το 2017, ενώ για όσες βρίσκονται σε ηλικία από 16-19 ετών, εκείνες που φτάνουν σε οργασμό κάνοντας σεξ με παρτενέρ είναι μόνο 20%. 

Αφού η εκτεταμένη χρήση των λιπαντικών δεν οφείλεται στην ηδονή που προσφέρουν, τότε σε τι οφείλεται;

Τα άρθρα στο ιντερνετ και στα γυναικεία περιοδικά, δεν μας διαλευκαίνουν το σημείο αυτό καθόλου. Αναφέρουν μόνο ποιες γυναίκες ίσως τα χρειάζονται για βιολογικούς λόγους, δηλαδή κυρίως πολλές γυναίκες σε εμμηνόπαυση και ορισμένες από όσες χρησιμοποιούν αντικαταθλιπτικά ή αντισυλληπτικά, αφού η ξηρότητα κόλπου είναι μια πιθανή παρενέργεια. Εμφανώς οι γυναίκες αυτές δεν συνιστούν το 65% του γυναικείου πληθυσμού. 

Περισσότερο φως στην υπόθεση ρίχνουν οι πανεπιστημιακές μελέτες των Σπουδών Φύλου (gender studies), οι οποίες κάνουν συσχετισμούς προσπαθώντας να ερευνήσουν τα αίτια πίσω από την φαινομενολογία. Αυτές οι μελέτες συνδέουν την εκτεταμένη χρήση των λιπαντικών με τους εξής παράγοντες:

1) το άγχος των γυναικών για την "υγρότητά τους" (wetness anxiety) που οφείλεται σε κοινωνικούς παράγοντες. Μέσω μηχανισμών κοινωνικοποίησης όπως το θέαμα κι η πορνογραφία, προβάλλεται ως κοινός ο τύπος γυναίκας που είναι έτοιμη για σεξ με ένα φιλί. Αυτός ο τύπος γυναίκας δεν υπάρχει, η βιολογική πραγματικότητα για την ύγρανση του κόλπου, είναι άλλη. 

2) Την άνοδο του κακοποιητικού σεξ (abusive sex), δηλαδή εκείνου που περιλαμβάνει βρίσιμο, φτύσιμο, χαστούκια, χτυπήματα στα οπίσθια, γενικώς πόνο, πνίξιμο και πρωκτικό σεξ ( name calling, spitting, slaping, spanking, inflicting pain, chocking, anal sex). Φαίνεται ότι οι γυναίκες που συναινούν με ενθουσιασμό σε αυτά (enthusiastic consent) είναι λιγότερες από αυτές που συναινούν εξαναγκαστικά (coersive consent), δηλαδή μετά από πίεση των παρτενέρ τους. 

3) Σημαντικό παραμένει το ποσοστό των γυναικών που κάνουν γενικώς εξαναγκαστικό σεξ (coersive sex), χωρίς να θέλουν, επομένως η ύγρανση του κόλπου είναι αδύνατη. 

Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε πως υπάρχουν φορές που το μυαλό θέλει και το σώμα δεν μπορεί, όμως υπάρχουν κι άλλες φορές που το μυαλό δεν θέλει αλλά το σώμα οφείλει. 

Νομίζω πως είναι καθήκον μας να αφαιρέσουμε από την σεξουαλική μας ζωή όλες τις φορές που αν και δεν θέλουμε, οφείλουμε.

(σε όλο το κείμενο, δίπλα από κρίσιμους ελληνικούς όρους έχω βάλει τους αγγλικούς, ώστε οι αναγνώστριες να τους μεταφράσουν διαφορετικά, εάν νομίζουν πως τους απέδωσα λανθασμένα)