ΓΙΑΤΙ Η ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ ΩΣ "ΙΕΡΗ" ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ
(υπογράφει ο σοβαρός κλόουν)
Το ιερό πρόσημο της μητρότητας αποτελεί πρόβλημα τόσο για τις ίδιες τις γυναίκες (μητέρες και μη) όσο και για την υπόλοιπη κοινωνία. Πριν όμως αναφερθώ σε αυτό, θα κάνω μερικά σχόλια για την μητριαρχική κοινωνία. Σίγουρα δεν είμαι ο κατάλληλος για μια τέτοια ανάλυση αλλά ας πω και εγώ τα δικά μου.
Καταρχάς να ξεκαθαρίσουμε πως στον δυτικό αλλά και τον ανατολικό σύγχρονο κόσμο, ζούμε σε μια καθαρά πατριαρχική κοινωνία και πως από τη στιγμή που οι γυναίκες (μητέρες και μη) βιάζονται, διαπομπεύονται και δολοφονούνται εν ψυχρώ (αμφισβητώντας τους καταρχάς το βασικότερο ανθρώπινο δικαίωμα - το δικαίωμα στη ζωή), είναι λογικό πως δεν μπορούμε να μιλήσουμε για μια κατ΄ουσίαν μητριαρχική κοινωνία -όπως ορισμένοι ισχυρίζονται. Δεύτερον η μητριαρχική κοινωνία ως η πρώτη οργανωμένη μορφή κοινωνίας, σύμφωνα με τους ιστορικούς, αποτελεί ένα σύστημα ιεραρχίας με υψηλότερο πρόσωπο την γυναίκα-μητέρα και λατρεία της Μητέρας ως θεότητα. Βλέπουμε ήδη από τις πρώτες λέξεις πως δεν μιλάμε για ισότητα αλλά για μια πρώτη προσπάθεια ιεράρχησης και επιβολής στα υπόλοιπα άτομα, όποια κι αν είναι αυτά, πράγμα καθόλου μα καθόλου ελευθεριακό. Ωστόσο αυτό το σύστημα έχει σήμερα αποδυναμωθεί πλήρως, έχει σχεδόν εξαφανιστεί εκτός από κάποιες αρχέγονες κοινωνίες όπως αυτή των Τουαρέγκ. Συνεπώς η ενδυνάμωση της μητριαρχικής κοινωνίας όσο προβληματική και να είναι η μητριαρχία, μπορεί να σταθεί ως μέσο καταπολέμησης της πατριαρχίας, όντας ένα εξίσου ιεραρχικό σύστημα αλλά αντίθετο με την πατριαρχία ως προς την αρχή του.
Ας μιλήσουμε τώρα και για το ιερό της υπόθεσης, το ιερό της μητρότητας. Καταρχάς τι είναι το ιερό; Το ιερό ορίζεται από το φαντασιακό μιας κοινωνίας σε κάποια στιγμή, όχι όμως την στιγμή που μιλάμε αλλά πολύ νωρίτερα από εμάς, και χωρίς να συμμετέχουν όλα τα μέλη βιωματικά. Συγκεκριμένα οι άντρες ορίζουν την μητρότητα ως ιερή χωρίς να συμμετέχουν στον κοινωνικό της ρόλο, στις ευθύνες της, στην εγκυμοσύνη, το τοκετό και όλα αυτά. Οι γυναίκες εκτός από το ειδικό βάρος του κοινωνικού τους ρόλου, χωρίζονται σε ιερές και μη ιερές, πράγμα πέρα για πέρα απομονωτικό (το ίδιο συμβαίνει και με την γονιμότητα - εύκολα μπορεί κανείς να κάνει την σύνδεση). Επίσης το ιερό του κοινωνικού τους ρόλου επικαλύπτει το βιολογικό τους φύλο και τις ανάγκες της ατομικότητας τους δηλαδή την σεξουαλικότητα και την ψυχαγωγία της γυναίκας ως άτομο. Αν και η ιερότητα της μητρότητας ξεκίνησε από την μητριαρχία, μπορούμε να πούμε πως το ιερό σήμερα θυμίζει κατά πολύ πατριαρχική πρακτική ελέγχου των γυναικών. Είναι πατριαρχικό διότι όλο αυτό το βάρος και την πολυπλοκότητα της μητρότητας την αναλαμβάνουν οι γυναίκες, εν αντιθέσει με τους άντρες που απλώς ''λατρεύουν'' την θεά τους.
Εγώ θα συνεχίσω την περισυλλογή μου τόσο για την αρχή όλων αυτών, όσο και για το νόημα των λέξεων που χρησιμοποίησα πιο πάνω, καθώς η αμφισβήτηση καθετί ιερού ορισμένου πριν από εμένα, αποτελεί έναν από τους βασικούς μου στόχους. Αγαπώ την μητέρα μου όχι επειδή είναι μητέρα μου, όχι επειδή με κυοφόρησε και με γέννησε, αλλά επειδή με μεγάλωσε με όμορφες εικόνες, πολλά ερεθίσματα και μου μετέδωσε το αίσθημα κοινωνικού δικαίου. Είναι πράγματα τα οποία αποτελούν την πραγματική κληρονομιά μου από αυτήν. Προσπάθησε και προσπαθεί (μαζί με τον πατέρα μου - δεν αναφέρθηκα σε αυτόν γιατί δεν πλήττει αυτόν το ιερό) να με κάνει ολοκληρωμένο και σοβαρό άνθρωπο και ταυτόχρονα να καλυτερέψει την κοινωνία μέσα στην οποία κινείται. Και το μόνο ιερό που βλέπω πάνω της είναι η δική της επιθυμία για ζωή, την ζωή που ονειρεύεται εκείνη.
Το ιερό πρόσημο της μητρότητας αποτελεί πρόβλημα τόσο για τις ίδιες τις γυναίκες (μητέρες και μη) όσο και για την υπόλοιπη κοινωνία. Πριν όμως αναφερθώ σε αυτό, θα κάνω μερικά σχόλια για την μητριαρχική κοινωνία. Σίγουρα δεν είμαι ο κατάλληλος για μια τέτοια ανάλυση αλλά ας πω και εγώ τα δικά μου.
Καταρχάς να ξεκαθαρίσουμε πως στον δυτικό αλλά και τον ανατολικό σύγχρονο κόσμο, ζούμε σε μια καθαρά πατριαρχική κοινωνία και πως από τη στιγμή που οι γυναίκες (μητέρες και μη) βιάζονται, διαπομπεύονται και δολοφονούνται εν ψυχρώ (αμφισβητώντας τους καταρχάς το βασικότερο ανθρώπινο δικαίωμα - το δικαίωμα στη ζωή), είναι λογικό πως δεν μπορούμε να μιλήσουμε για μια κατ΄ουσίαν μητριαρχική κοινωνία -όπως ορισμένοι ισχυρίζονται. Δεύτερον η μητριαρχική κοινωνία ως η πρώτη οργανωμένη μορφή κοινωνίας, σύμφωνα με τους ιστορικούς, αποτελεί ένα σύστημα ιεραρχίας με υψηλότερο πρόσωπο την γυναίκα-μητέρα και λατρεία της Μητέρας ως θεότητα. Βλέπουμε ήδη από τις πρώτες λέξεις πως δεν μιλάμε για ισότητα αλλά για μια πρώτη προσπάθεια ιεράρχησης και επιβολής στα υπόλοιπα άτομα, όποια κι αν είναι αυτά, πράγμα καθόλου μα καθόλου ελευθεριακό. Ωστόσο αυτό το σύστημα έχει σήμερα αποδυναμωθεί πλήρως, έχει σχεδόν εξαφανιστεί εκτός από κάποιες αρχέγονες κοινωνίες όπως αυτή των Τουαρέγκ. Συνεπώς η ενδυνάμωση της μητριαρχικής κοινωνίας όσο προβληματική και να είναι η μητριαρχία, μπορεί να σταθεί ως μέσο καταπολέμησης της πατριαρχίας, όντας ένα εξίσου ιεραρχικό σύστημα αλλά αντίθετο με την πατριαρχία ως προς την αρχή του.
Ας μιλήσουμε τώρα και για το ιερό της υπόθεσης, το ιερό της μητρότητας. Καταρχάς τι είναι το ιερό; Το ιερό ορίζεται από το φαντασιακό μιας κοινωνίας σε κάποια στιγμή, όχι όμως την στιγμή που μιλάμε αλλά πολύ νωρίτερα από εμάς, και χωρίς να συμμετέχουν όλα τα μέλη βιωματικά. Συγκεκριμένα οι άντρες ορίζουν την μητρότητα ως ιερή χωρίς να συμμετέχουν στον κοινωνικό της ρόλο, στις ευθύνες της, στην εγκυμοσύνη, το τοκετό και όλα αυτά. Οι γυναίκες εκτός από το ειδικό βάρος του κοινωνικού τους ρόλου, χωρίζονται σε ιερές και μη ιερές, πράγμα πέρα για πέρα απομονωτικό (το ίδιο συμβαίνει και με την γονιμότητα - εύκολα μπορεί κανείς να κάνει την σύνδεση). Επίσης το ιερό του κοινωνικού τους ρόλου επικαλύπτει το βιολογικό τους φύλο και τις ανάγκες της ατομικότητας τους δηλαδή την σεξουαλικότητα και την ψυχαγωγία της γυναίκας ως άτομο. Αν και η ιερότητα της μητρότητας ξεκίνησε από την μητριαρχία, μπορούμε να πούμε πως το ιερό σήμερα θυμίζει κατά πολύ πατριαρχική πρακτική ελέγχου των γυναικών. Είναι πατριαρχικό διότι όλο αυτό το βάρος και την πολυπλοκότητα της μητρότητας την αναλαμβάνουν οι γυναίκες, εν αντιθέσει με τους άντρες που απλώς ''λατρεύουν'' την θεά τους.
Εγώ θα συνεχίσω την περισυλλογή μου τόσο για την αρχή όλων αυτών, όσο και για το νόημα των λέξεων που χρησιμοποίησα πιο πάνω, καθώς η αμφισβήτηση καθετί ιερού ορισμένου πριν από εμένα, αποτελεί έναν από τους βασικούς μου στόχους. Αγαπώ την μητέρα μου όχι επειδή είναι μητέρα μου, όχι επειδή με κυοφόρησε και με γέννησε, αλλά επειδή με μεγάλωσε με όμορφες εικόνες, πολλά ερεθίσματα και μου μετέδωσε το αίσθημα κοινωνικού δικαίου. Είναι πράγματα τα οποία αποτελούν την πραγματική κληρονομιά μου από αυτήν. Προσπάθησε και προσπαθεί (μαζί με τον πατέρα μου - δεν αναφέρθηκα σε αυτόν γιατί δεν πλήττει αυτόν το ιερό) να με κάνει ολοκληρωμένο και σοβαρό άνθρωπο και ταυτόχρονα να καλυτερέψει την κοινωνία μέσα στην οποία κινείται. Και το μόνο ιερό που βλέπω πάνω της είναι η δική της επιθυμία για ζωή, την ζωή που ονειρεύεται εκείνη.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου