ΔΕΝ ΠΕΡΙΣΣΕΎΕΙ ΚΑΝΕΊΣ

Θα φαγωθούμε μεταξύ μας;

Ρωτάω: υπάρχει κάποιος που η ζωή του μετράει λιγότερο από του διπλανού;

Για μένα, όχι, δεν υπάρχει. Γι αυτό δεν καταλαβαίνω τις απάνθρωπες αναρτήσεις περί "ελευθερίας που χάνεται για κάτι γέρους με το ένα πόδι στον τάφο".

Το φαινόμενο του κοινωνικού κανιβαλισμού δεν είναι τοπικό κι εθνικό, είναι γενικευμένο. Στην Ισπανία προχώρησαν πέρα από τα λόγια κι έφτασαν στις πράξεις, δηλαδή πέταξαν πέτρες σε όχημα που μετέφερε ηλικιωμένους πληγέντες από κορονοϊό. Ναι, παντού αυτοί οι γέροι φαίνεται πως κάνουν την ζημιά, κυρίως στην σκέψη των πολύ νέων, όσων προς το παρόν αισθάνονται άτρωτοι, διότι η νεαρή τους ηλικία τους τοποθετηθεί στην ομάδα πληθυσμού που ακόμα κι αν νοσήσει, δεν θα πεθάνει. Γι αυτό επιμένουν πως θέλουν να βολτάρουν και σκασίλα τους για τους γέρους.

Με συγχωρείτε: εγώ δεν βλέπω γύρω μου γέρους και γριές, βλέπω τους γονείς και τους παππούδες μας. Ανάμεσά τους βρίσκονται κι όσοι γέννησαν αυτούς που κάνουν τις φρικαλέες αναρτήσεις.

Βλέπω αυτούς που μας έπλεναν και μας έβαζαν καινούργια πάνα 6 φορές την μέρα έως ενάμιση χρονών. Αυτούς που μας έκαναν μπάνιο και μας χτένιζαν και μας έντυναν ως τα 10 μας. Αυτούς που έδιναν μιάμιση ώρα δική τους για να φτιάξουν ένα παστίτσιο που εμείς καταβροχθίζαμε σε 10 λεπτά, έως τα 20 μας. Αυτούς που πήγαιναν στην δουλειά με βροχή, με χιόνι, και με καύσωνα έως την σύνταξή τους (τον πατέρα μου με εφημερίδα κάτω από την φανέλα του, για να κρατάει το κρύο έξω, εκεί ψηλά στην οικοδομή). Αυτούς που ως παππούδες πια, μας έχωναν κρυφά στο χέρι χαρτζιλίκι ακόμα κι όταν το στήθος μας έγινε νούμερο 90 C, ή το μούσι μας πέρασε κάτω από τον λαιμό.

Δεν βλέπω γέρους και γριές πουθενά και πιο πολύ από όλα, δεν βλέπω καμιά γριά όταν κοιτάζω την μάνα μου σε αυτήν την φωτογραφία. 80 χρονών γυναίκα, φτωχιά, σε ένα παλιόσπιτο νοικιασμένο, 50 τετραγωνικά, χωρίς μπαλκόνι κι αυλή, που δουλεύει ακόμα γιατί η σύνταξή της είναι 480 ευρώ.

Δυστυχώς έχει ΧΑΠ, χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια. Γιατί; Ποιός να ξέρει; Μήπως επειδή μεγάλωσε με γκαζιέρα; Μήπως επειδή τα χνούδια από τα ρούχα στην βιοτεχνία που δούλευε ως νέα 12ωρο, μπήκαν στα πνευμόνια της και στρογγυλοκάθισαν; Μήπως επειδή έπλενε τα ρούχα μας στην αυλή, στην σκάφη, μέσα στο κρύο έως τα 30 της; Κάτι από όλα φταίει, πάντως έχει ΧΑΠ αλλά δεν είναι για φευγιό. Είναι ζωντανή κι ακόμα προσφέρει. Είναι ζωντανή και θέλω να μείνει ζωντανή ως που να πάει 150 χρονών.

Λοιπόν, αυτή η ελευθερία που χάνεται, αν τυχόν χάνεται για "κάτι γέρους με το ένα πόδι στον τάφο", τότε σωστά χάνεται. Είναι δανεικά αυτά, που τα επιστρέφουμε. Οι γονείς κι οι παππούδες μας έχασαν την δική τους ελευθερία πριν από χρόνια εξαιτίας μας. Την παραχώρησαν όταν αποφάσισαν να γεννήσουν εμάς, τα γαϊδούρια.

(κείμενο  Πολιτικά Ημερολόγια)
(φωτογραφία οικογενειακού φίλου)