ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΚΤΑΚΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ (1ο μέρος)

Εδώ και λίγες μέρες οι πολίτες της χώρας  βιώνουν περιοριστικά μέτρα που τους επιβάλλονται με τον τίτλο "κατάσταση έκτακτης ανάγκης". Αυτό που προκάλεσε την κατάσταση έκτακτης ανάγκης είναι ο κορονοϊός. Αληθεύει ότι υπάρχει κορονοϊός, όμως νομίζω πως αξίζει τον κόπο να σκεφτούμε λίγο πάνω στο ζήτημα των μέτρων, γιατί δεν είναι κάτι που θα λήξει γρήγορα, ούτε έχει τις ίδιες επιπτώσεις σε όλους μας.  

Ας ξεκινήσουμε από την αρχή, δηλαδή από τις λέξεις. Τι είναι η κατάσταση ανάγκης; Είναι μια ειδική περίοδος όπου εξαιτίας μιας ανωμαλίας, το δίκαιο της χώρας αλλάζει και δικαιώματα τα οποία προστατεύονταν από το Σύνταγμα, δεν ισχύουν πια. Η ανωμαλία εμφανίζεται πάντα ως φερμένη από τον ουρανό, τεραστίων διαστάσεων, απροσδόκητη κι αναπόφευκτη, είτε είναι ο Πόλεμος, είτε είναι περιβαλλοντικές αλλαγές,  είτε είναι μια επιδημία. Παρουσιάζεται ως η μυστικιστικού χαρακτήρα επίθεση ενός αόρατου μέχρι εχθές εχθρού, προς την ομαλότητα της ζωής μας. Κανένας δεν φανταζόταν τίποτα και δεν μπορεί να γίνει κάτι τώρα παρά μόνο να ληφθούν έκτακτα μέτρα.

Επομένως πρέπει μάλλον να εξετάσουμε α)ποιός είναι αυτός που ορίζει ότι η κατάσταση που ζούμε είναι "έκτακτης ανάγκης", β)πόσο απροσδόκητος είναι ο εχθρός και γ) ποιές οι διαστάσεις του κι οι πιθανοί τρόποι εξουδετέρωσής του. 

Οι απαντήσεις δεν είναι πολύ δύσκολες.

α)Τα πράγματα τα νοηματοδοτεί πάντα ο κυρίαρχος, κι αφού μιλάμε για πολιτειακά ζητήματα, ο κυρίαρχος είναι το Κράτος που ορίζει τι είναι αυτό που βλέπουμε, πώς λέγεται και ποια είναι η φύση του. Το Κράτος στις δυτικές κοινωνίες που δεν είναι άμεσες δημοκρατίες, έχει την δυνατότητα της θέσπισης δικαίου, δηλαδή του ορισμού του σωστού και του λάθους, κι έχει μεριμνήσει (μέσω ειδικών διατάξεων στο Σύνταγμα) σε ορισμένες περιπτώσεις να διευρύνει την αρμοδιότητα του, επομένως  να διαστέλλει την κυριαρχία του πάνω στους πολίτες.

 Άραγε, πόσο κυρίαρχος είναι ο κυρίαρχος; Απόλυτα. Εχει την πένα για να γράψει τους νόμους και τους μηχανισμούς που θα τους επιβάλλουν. Ο Ησίοδος μιλάει πολύ καθαρά για την γενεαλογία του Κράτους στην "Θεογονία", μας γνωρίζει πως ο Κράτος και η Βία είναι αδέρφια.  Πράγματι, όπως όλο το δίκαιο του Κράτους επιβάλλεται στους πολίτες, έτσι και τα μέτρα της κατάστασης έκτακτης ανάγκης δεν είναι προαιρετικά (υπό τύπον συμβουλής και παραίνεσης) αλλά επίσης επιβάλλονται, υπάρχουν εποπτικά όργανα που επιβλέπουν την συμμόρφωση και υπάρχουν ποινές για τους  παραβάτες. 

β) Ο εχθρός είναι μερικές φορές απροσδόκητος, όπως τώρα ο ιός, αλλά άλλες φορές προβλέψιμος, όπως οι Πόλεμοι και τα μνημόνια. Αναφέρω τους πολέμους και τα μνημόνια διότι κι εκεί ανεστάλησαν δικαιώματα προηγουμένως  προστατευμένα από νόμους. Δεν είναι αλήθεια λοιπόν ότι τα έκτακτα μέτρα που λαμβάνονται συνήθως, δεν θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί. 

γ) Τις διαστάσεις του τωρινού εχθρού, του ιού, δεν τις γνωρίζουμε και το φταίξιμο γι αυτό είναι του κράτους. Δεν διαθέτει τους μηχανισμούς που θα ανιχνεύσουν την συχνότητα του ιού σε τυχαίο δείγμα πληθυσμού, και θα μετρήσουν τους θανάτους ποσοστιαία. Όπως λένε οι επιδημιολόγοι εξ Αμερικής, αφού δεν διαθέτουμε τους πόρους που απαιτούνται για να γίνουν τα τεστ,  δεν είναι σίγουρο πως η τεχνική που ακολουθούμε προσφέρει μια βιώσιμη λύση για την αντιμετώπιση  του ιού. Γνωρίζουμε τους νοσούντες και τεθνεώτες σε άλλες χώρες, με άλλο πληθυσμό κι άλλες συνθήκες διαβίωσης. Το κόστος για μετρήσεις στον δικό μας πληθυσμό είναι υψηλό κατά την γνώμη του Κράτους, μένει λοιπόν να υπολογίσουμε εμείς το κόστος των μέτρων του Κράτους στην ζωή μας.

(κείμενο Πολιτικά Ημερολόγια)