ΤΡΕΧΟΝΤΑΣ ΝΑ ΔΙΟΡΘΩΘΕΙΣ

Γνωρίζουμε όλες οτι η μόδα αλλάζει κάθε χρόνο από λίγο και σε βάθος δέκα χρόνων ας πούμε, τελείως. Αλλάζουν οι τάσεις στα ρούχα, στα χτενίσματα και τέλος, στο μακιγιάζ. Ήταν της μόδας τα ιριδίζοντα κραγιόν, μετά τα ματ, έγινε της μόδας στο highlighter, μετά οι ελαφρώς ιριδίζουσες πούδρες, αύριο θα είναι μοδάτο το ματ δέρμα και θα ξαναέρθουν οι πούδρες που στρεοποιούν το μακιγιάζ (όπως ήταν και παλιότερα της μόδας).  Αλλες φορές τα χείλη είναι φυσικά, άλλες ξαναζωγραφισμένα πιο μικρά (20ς), με έντονη καμπύλη στο μέσον από πάνω (50ς), ή από κάτω (90ς). Αλλες φορές τα μάτια έχουν ένα μολύβι που η γραμμή του φτάνει ως τον κρόταφο, άλλες ένα περίτεχνο μουτζούρωμα αντί για γραμμή (το smoky eye). 

Η υιοθέτηση της μόδας έχει πρώτα από όλα το αυτονόητο οικονομικό κόστος, αλλά επίσης το πολύ σημαντικό ψυχικό κόστος των αλλεπάλληλων προσπαθειών μας να την προλάβουμε, κι ασφαλώς την ταλαιπωρια επιδιόρθωσης όσων χαρακτηριστικών μας καταστράφηκαν -προσπαθώντας να προλάβουμε το τραίνο των εξελίξεων.

Στην δεκαετία του 40 υπήρξαν γυναίκες που αφαίρεσαν δόντια τραπεζίτες για να φτιάξουν σμιλεμένα μήλα προσώπου (και κάποια ώρα πρόσθεσαν γέφυρες, μικρά μασελάκια για να τρώνε, κλπ). Υπάρχουν τα εκατομμύρια εκείνων που έκαναν μια φορά αποτρίχωση στο πρόσωπο και διαπίστωσαν πως οι τρίχες ξαναβγήκαν βέβαια, όμως και τα απειροελάχιστα χνουδάκια έγιναν λίγο πιο χοντρά και τελικά μετατράπηκαν κι αυτά σε χοντρές τρίχες (που κάποια ώρα θέλουν ηλεκτρόλυση, κλπ). Η βελτίωση του χαμόγελου ξεκίνησε με ορθοδοντική, μετά με λευκάνσεις, μετά με όψεις πορσελάνης, τώρα βρίσκεται στην μικροαπόξεση ούλων γα ομοιόμορφη άνω γραμμή δοντιών και κατέληξε στα εμφυτεύματα για τα δόντια που από αλλαγή σε αλλαγή έπαθαν μόνιμη βλάβη. 

Αυτή εδώ είναι μια διαφήμιση για ημιμόνιμο μακιγιάζ φρυδιών, κατάλληλο για τις πολύ λίγες γυναίκες που λόγω χημειοθεραπείας δεν έχουν φρύδια και τις πάρα πολλές που κατέστρεψαν τελείως τους θύλακες στις τρίχες των φρυδιών βγάζοντάς τες πάρα πολύ επί 10 χρόνια. Αυτό το ημιμόνιμο θα χρειάζεται από εδώ και στο εξής για πάντα σε όλες αυτές τις γυναίκες. Και λοιπόν; Τι έγινε;  Μήπως θα ζητήσει κανείς συγνώμη στην γυναίκα που της υπέδειξε να βγάζει τα φρύδια της τόσο πολύ παλιότερα; Μήπως μας σκέφτεται η βιομηχανία ομορφιάς όταν αποφασίζει για τις τάσεις του μακιγιάζ μας;  Όχι. Καθόλου. Είναι μόνο δική μας δουλειά από την μία να είμαστε όσο γίνεται όμορφες, από την άλλη να αντισταθούμε σε ό,τι ενδέχεται να έχει μακροπρόθεσμες βλάβες πάνω μας. Τα καθήκοντα αυτά είναι αντικρουόμενα και μας λείπουν πληροφορίες για να αποφασίσουμε σωστά. Πώς θα καταλάβουμε τι μπορεί να προκαλέσει βλάβες, αφού κανείς δεν το αποκαλύπτει όταν όλα βρίσκονται στην αρχή τους; Α! προβλήμά μας... 

Μπορώ πάντως να προτείνω από πού να αρχίσουμε: από το κλείσιμο του βίντεο ή την διακοπή ανάγνωσης άρθρου που λέει "αυτό που είναι το πιο σημαντικό στο μακιγιάζ (of great impοrtance is) είναι ... το μολύβι ματιών/ τα φρύδια/ το κοντούρινγκ". Δεν υπάρχει τίποτα στο μακιγιάζ που να του αρμόζει  η λέξη ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ή OF IMPORTANCE, παρά μόνο για τους επαγγελματίες της ομορφιάς που βιοπορίζονται από την ανασφάλειά μας. Για αυτούς, ναι, είναι σημαντικό. Για εμάς τις υπόλοιπες το μακιγιάζ και η μόδα, δεν είναι πατριωτικό καθήκον προς την αόρατη πατρίδα της θηλυκότητας, είναι παιγνίδι, είναι διασκέδαση, σήμερα θέλουμε, αύριο δεν θέλουμε,  και παραμένουμε γυναίκες όταν θέλουμε κι όταν δεν θέλουμε, κι ό,τι κι αν κάνουμε. 

Εμείς οι γυναίκες ας αφήσουμε τις λέξεις ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ και  IMPORTANT για άλλα θέματα που είναι πράγματι άξια λόγου, π.χ.  την υγεία μας, την δουλειά μας και τους αγαπημένους μας.