η Μαύρη Παρασκευή και το φαινόμενο της πεταλούδας

Ποιοί είναι οι άνθρωποι που ψωνίζουν την Μαύρη Παρασκευή; 

Δεν έχω ιδέα. 

Κατά την γνώμη μου υπάρχουν τριών ειδών καταναλωτές γύρω μας. 

1) αυτοί που γενικώς έχουν χρήματα και μπορούν να ψωνίσουν οποιαδήποτε μέρα του χρόνου, ό,τι τους καπνίσει.

2) αυτοί που δεν έχουν τίποτα και δεν μπορούν να ψωνίσουν καμία μέρα του χρόνου, οτιδήποτε. 

3) αυτοί που έχουν κάποια χρήματα, είχαν έως το 2010  περισσότερα και πάντως έχουν στο σπίτι τους πολύ περισσότερα πράγματα από όσα χρειάζονται. 

Βέβαια, το τι χρειάζεται ο καθένας είναι πολύ υποκειμενικό, μπορεί να ξεκινήσει από μετρίως λογικά επίπεδα, π.χ. "ένα κινητό" γενικά κι αφηρημένα, για να φτάσει στην παράνοια  "το τελευταίο κινητό, με διπλή κάμερα ΧΧΧ + δυνατότητα fax + μια μικρή κεραία να μιλάω με τους Αρειανούς στον Αρη". Τα πάντα μπορούν να γίνουν ανάγκη αν υπάρχουν οι απαραίτητες διαφημίσεις. Ειδικά στα gadget της τεχνολογίας, πολλοί από εμάς μπορούμε να γεμίσουμε ένα καλάθι σκουπιδιών μόνο με τους φορτιστές των κινητών τηλεφώνων που χρησιμοποιήσαμε ως σήμερα.

Ασφαλώς είναι ωραία να ικανοποιεί κανείς τις ανάγκες του ακόμα κι αν βρίσκονται εξολοκλήρου στο χώρο της απόλυτης εγωπάθειας και του ναρκισσισμού, όμως εδώ εντοπίζεται το πρόβλημα: σε όλη την Δύση υπερκαταναλώνουμε, γι αυτό μολύνουμε το περιβάλλον, εξαντλούμε τους πόρους της Γης και δυσχεραίνουμε όχι την ζωή την δική μας, αλλά την ζωή των άλλων, εκείνων των πολλών στην Κίνα, στην Ινδία, στο Μπαγκλαντές, στην Αφρική. Αυτοί χωρίς να απολαύσουν τίποτα και χωρίς να καταναλώνουν, πληρώνουν εξίσου το μάρμαρο. Μάλιστα, πληρώνουν περισσότερο, γιατί δεν έχουν σπίτια τετραόροφα να ανεβούν στην ταράτσα όταν κατεβαίνει το βουνό με λάσπη και καλύπτει τα χαμόσπιτά τους. Δεν έχουν επίσης επιλογές επαγγελματικής αποκατάστασης, είναι υποχρεωμένοι να ανακυκλώνουν με γυμνά  χέρια τα δικά μας πεταμένα κομπιούτερ/κινητά. Εδώ επίσης, εντός της χώρας, γνωρίζουμε ότι η Μαύρη Παρασκευή αντιστοιχεί σε εργασία απλήρωτη κι εξοντωτική επί 12ωρο για τους εργαζόμενους στα καταστήματα.

Μετά από τόση συζήτηση για την επίδραση της ανθρώπινης δραστηριότητας πάνω στο κλίμα, γνωρίζουμε όλοι μα όλοι πως είμαστε συνυπεύθυνοι για την κλιματική αλλαγή. Το φαινόμενο της πεταλούδας ισχύει 100% στην κατανάλωση. Κάποιος στην Ελλάδα αγοράζει ένα καινούργιο τζιν παντελόνι και την ίδια στιγμή κάποιος στην Κίνα πίνει ακόμα πιο μολυσμένο νερό από το ποτάμι, γιατί τα νερά του επιβαρύνθηκαν με το ξέπλυμα της βαφής αυτού του τζιν. Κάποιος στην Αθήνα μπαίνει για ψώνια σε μαγαζί σήμερα, ίσως πιεί κιόλας τον καφε του στην συνέχεια, την ίδια ώρα που οι εργαζόμενοι στα καταστήματα δεν δικαιούνται ούτε βόλτα, ούτε καφέ, δεν δικαιούνται τίποτα εκτός από μια λεκάνη με νερό και σόδα να μουλιάσουν τα πονεμένα τους πόδια,  τα μεσάνυχτα που θα φτάσουν σπίτι τους. Κυριολεκτικά γι αυτούς είναι Μαύρη Παρασκευή και Μαύρες Κυριακές αυτές οι μέρες που εργάζονται εκτάκτως κι εντατικά, αντί να ζουν μια συνηθισμένη μέρα, όπως εμείς οι υπόλοιποι. 

Τι θα γίνει λοιπόν; Θα σταματήσουμε αυτή την φρενίτιδα με τα ψώνια έως τελικής πτώσεως; Δεν χρειαζόμαστε περισσότερα αντικείμενα, χρειαζόμαστε ένα καθαρό κεφάλι και περισσότερη ευτυχία. Η ευτυχία δεν βρίσκεται στα αντικείμενα, βρίσκεται στην εσωτερική γαλήνη και στην επικοινωνία με τους  γύρω μας. Η ευτυχία βρίσκεται στην αγάπη. 

(γράφει η Melusine)