ΚΑΝΤΕ ΤΑΡΑΧΕΣ, ΟΧΙ ΔΙΑΤΡΟΦΕΣ

Η ιδανική σιλουέτα, το  ζήτημα του βάρους μας, τα περιττά κιλά, η δίαιτα, η διατροφή, ο υψηλός μεταβολισμός, ο χαμηλός μεταβολισμός, η πολύ λεπτή γυναίκα, η πολύ παχιά, εκείνη με τις καμπύλες, εκείνη που είναι πλάκα, εκείνη που είναι για ορισμένους "κανονική"  αλλά για άλλους χοντρή, το body positive κίνημα κλπ. Ένα σωρό φράσεις που μας βομβαρδίζουν από την παιδική μας ηλικία και δεν μας αφήνουν να ησυχάσουμε ποτέ. 

Δεν καταφέρνουμε ποτέ να απαλλαγούμε από την αίσθηση πως το σώμα μας δεν είναι αποδεκτό  για κάποιους. Ο,τι και να κάνουμε είναι αδύνατο να τους ευχαριστήσουμε όλους. Δεν είναι πως το φανταζόμαστε αλλά δεν είμαστε σίγουρες, μας το λένε οι γνωστοί μας. Άλλοι με πλάγιους τρόπους ("αδυνάτισες, σου πάει πολύ") κι άλλοι ευθέως ("αν δεν προσέξεις λίγο, σε λίγο καιρό θα φοράς μόνο ριχτά"). Ανάμεσά τους υπάρχουν και αυτόφωτοι γιατροί, που τα λόγια τους είναι μια γνωμάτευση ("εγώ για την υγεία σου το λέω, ξέρεις πως το πάχος στην κοιλιά συνδέεται με καρδιακά νοσήματα;"). 

Κατά την γνώμη μου το βάρος είναι ένα εντελώς ιδιωτικό ζήτημα και περί αυτού δεν δικαιούται να διατυπώνει κανένας γνώμη, εκτός από όσους μας εγκρίνουν ή μας απορρίπτουν ως ερωτικούς παρτενέρ. Όταν λέω "να διατυπώνει γνώμη" εννοώ από μέσα του ή όταν είναι στο σπίτι μόνος του. Ναι, ο καθένας δικαιούται να πει από μέσα του "εμένα δεν μου αρέσει αυτή καθόλου, γιατί είναι χοντρή", ή "ούτε αυτή μου αρέσει, γιατί δεν έχει στήθος", και μάλιστα όχι μόνο το δικαιούται, αλλά δεν χρειάζεται κανείς να είναι αντίστοιχος εκείνου που αναζητά ως πρότυπο ομορφιάς. Μπορεί κάλλιστα ένας χοντρός να επιδιώκει ερωτικές σχέσεις μόνο με δίμετρα μοντέλα, δικαίωμά του αν μόνο αυτό τον εμπνέει και πολύ καλά κάνει, ειδικά αν πετυχαίνει τον στόχο του. Για όσους δεν είναι υποτιθέμενοι ερωτικοί παρτενέρ, δεν βλέπω τι ρόλο παίζει το βάρος κι η φυσική κατάσταση των γυναικών. Η ζωή δεν είναι μια ατέλειωτη πασαρέλα όπου οι γυναίκες σουλατσάρουν για να ευχαριστήσουν το φιλοθεάμον αντρικό κοινό. 

Εκτός αυτού, κανένα χαρακτηριστικό της προσωπικότητας δεν συνδέεται με το βάρος των γυναικών και την φυσική τους κατάσταση. Ούτε όλες οι χοντρές είναι έξω καρδιά και πνευματώδεις, ούτε όλες οι αδύνατες είναι  στριμμένες και αυταρχικές. Προφανώς η ανάπτυξη του μυαλού και του χαρακτήρα δεν συνδέεται με τα κιλά. Βεβαίως μπορούμε να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα προφανή, π.χ. πως οι γυναίκες που έχουν μυς περνάνε πολλή ώρα στο γυμναστήριο, όχι όμως από αυτό να μεταπηδήσουμε στο ότι είναι πολύ επιμελείς και με αυτοπειθαρχία ως άτομα, διότι υπάρχουν γυναίκες που είναι πολύ επιμελείς, αλλά στο διάβασμα και δείχνουν εκεί την πειθαρχία τους, κάθονται σε ένα Σ/Κ και διαβάζουν το "όνομα του ρόδου". Απολύτως τίποτα στην εμφάνιση των γυναικών δεν μας δίνει την παραμικρή ένδειξη ούτε για το μυαλό τους, ούτε για τον χαρακτήρα τους, επομένως όλα τα συμπεράσματα της πρώτης επαφής είναι εκ των πραγμάτων άκυρα. 

Τι πρέπει να κάνουμε εμείς οι γυναίκες με αυτούς τους αστυνόμους της κομψής εμφάνισης που προσπαθούν με πατρικό ύφος, με πολύ ενδιαφέρον στην φωνή τους, από αγάπη, από φιλία, κλπ, να μας παροτρύνουν να κοιτάξουμε λίγο και την σιλουέτα μας, αν όχι για λόγους αισθητικούς, τότε τουλάχιστον για λόγους υγείας;  Να τους ακούσουμε, να ντραπούμε για το χάλι μας  και να το ρίξουμε στις διατροφές, υποκύπτοντας στην αυτοεπιτήρηση; Κατά την γνώμη μου, όχι. Το σωστό είναι να κάνουμε ταραχές. Να τους αποπάρουμε με πολύ καθαρό τρόπο και να τους πούμε ότι δεν τους επιτρέπουμε να σχολιάζουν τα κιλά μας, ούτε να ενδιαφέρονται για την υγεία μας. Και τα κιλά και η υγεία μας είναι μόνο προσωπικό θέμα. 

Γι αυτό λοιπόν, την επόμενη φορά που κάποιος θα σας πει κάτι για την γραμμή σας, κάντε μια ταραχή, όχι διατροφή.  

(γράφει η Melusine)