ΑΝΤΡΕΣ FAST &FURIOUS, ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΕΠΙΒΑΤΕΣ ΤΟΥ ΟΑΣΑ

Οι τρόποι με τους οποίους πλήττονται οι γυναίκες από την Πατριαρχία είναι αναρίθμητοι και περιλαμβάνουν όλο τους το 24ωρο, όλες τις δραστηριότητές τους, σχεδόν σε οποιαδήποτε κοινωνική τάξη κι αν ανήκουν. Τους αντιστοιχούν πιό πολλές φροντίδες για άλλους (εκτός από τον εαυτό τους) και λιγότερα χρήματα από τον οικογενειακό προϋπολογισμό, όσα χρήματα κι αν κερδίζουν οι ίδιες. Κλασσική απόδειξη της κοινωνικής αδικίας εναντίον τους είναι πόσες πολλές γυναίκες κυκλοφορούν με λεωφορεία, ενώ οι σύζυγοί τους βρίσκονται την ίδια στιγμή σε Ι.Χ.

Πιθανόν δεν το έχετε προσέξει, αλλά οι μόνοι τρόποι με τους οποίους μετακινούνται οι άντρες είναι το Ι.Χ. όχημα ή το Μετρό, ένα ΜΜΜ που είναι ήπιο, πολιτισμένο, έχει σταθερά δρομολόγια, όμορφα βαγόνια, και δεν συναντάει ποτέ του φανάρια ή καθυστερήσεις. Μερικοί άντρες έχουν 2 αυτοκίνητα, ένα με μονό κι ένα με ζυγό αριθμό πινακίδας. Στις λαϊκές συνοικίες της Αθήνας και του Πειραιά που δεν πηγαίνει Μετρό, εκεί που ζούνε όσοι τους έχει ξεχάσει το Κράτος, τα λεωφορεία είναι γεμάτα με γυναίκες. Στις 6.30 το πρωί που πάμε όλοι στην δουλειά, οι μόνοι άντρες που συναντάς στα λεωφορεία είναι μετανάστες. Γιατί συμβαίνει αυτό;

Διότι το οικογενειακό εισόδημα φτάνει για ένα αυτοκίνητο μόνο, αυτό που θα χρησιμοποιεί ο άντρας. Η δικιά του άνετη μετακίνηση έχει προτεραιότητα και το δικό του status που ανεβαίνει πολύ με το αμάξι, έρχεται πρώτο. Πέρασαν κάποιες καλές εποχές που έδωσαν την ευκαιρία σε κάποιες γυναίκες να αποκτήσουν κι αυτές αυτοκίνητο για το πήγαινε-έλα, βέβαια ένα μικρούλι, ένα Yaris ή Clio ή Matis, με κόστος περίπου το 1/3 του αυτοκινήτου του συζύγου που είναι Honda, BMW, Mercedes, Αudi, Suzuki Vitarα. Αυτές οι εποχές τελείωσαν, τα μικρά αυτοκίνητα φθάρηκαν και δεν αντικαταστάθηκαν με τίποτα, ή καμιά φορά, τα μεγάλα των αντρών πουλήθηκαν κι εκείνοι οδηγούν πια τα μικρά των γυναικών. Εκεί που δεν μπορούσαμε να βρούμε θέση για πάρκινγκ στο τετράγωνο, τώρα βρίσκουμε άνετα, όμως τα αυτοκίνητα τα οδηγούν κυρίως άντρες. 

Τι σημαίνει αυτό για μια γυναίκα, πόσο επιβαρύνεται η ζωή της από αυτόν τον πολύ δυσκολότερο τρόπο μετακίνησης; Θα πρέπει να υπολογίσουμε τις συνθήκες, επί τα έτη της ταλαιπωρίας. Δεν ξέρω πόσοι γνωρίζουν τι σημαίνει να περιμένεις το λεωφορείο. Σε γενικές γραμμές, είσαι στο έλεος του Θεού. Δεν έχεις ιδέα αν θα έρθει το λεωφορείο και πότε. Δεν θα έρθει 100%, όταν υπάρχουν πορείες και διαδηλώσεις στο κέντρο, πρέπει να περπατήσεις ενάμισι, δύο χιλιόμετρα, έως εκεί που σταματάει η απαγόρευση κυκλοφορίας. Φυσικά περιμένεις το λεωφορείο με βροχή, με χιόνι, ή με ήλιο, με ό,τι καιρό κάνει κάθε μέρα, όλες τις μέρες του χρόνου και είσαι εκτεθειμένη σε όλα τα στοιχεία της φύσεως. Τον χειμώνα φτάνεις στο σπίτι σου με το παντελόνι λασπωμένο, μπορεί κι όλα τα ρούχα λασπωμένα (από οδηγούς που περνάνε μέσα από λίμνες βρόχινου νερού χωρίς να κόβουν ταχύτητα). Το καλοκαίρι, λιώνουν τα παπούτσια σου στην καυτή άσφαλτο. 

Ξέρω ότι κάποιος που μετακινείται με αυτοκίνητο από μικρός, δεν καταλαβαίνει τι του λέω. Ακούει "ήλιο", "βροχή", "χιόνι", τα γνωρίζει τα φαινόμενα αλλά μέσα από τα αμάξι, τα αντιμετωπίζει όσο του παίρνει από την πόρτα της δουλειάς του έως την πόρτα του αυτοκινήτου του, δηλαδή 20-50 μέτρα. Γι αυτό, να σας δείξω που περίμεναν οι γυναίκες κυρίως επιβάτες του ΟΑΣΑ το λεωφορείο επί 20 ή 30 λεπτά εχθές, Τετάρτη 10/07/2019. Ορίστε το θερμικό αποτύπωμα του κέντρου, που πάρθηκε με drone και θερμική κάμερα. Το σκούρο πορτοκαλί είναι 70 βαθμοί Κελσίου.

Αυτό τρώνε στην μάπα όσες περιμένουν στις στάσεις, τις καλοκαιρινές μέρες. Την ίδια ώρα οι σύζυγοί τους βρίσκονται στο αυτοκίνητο, στο αιρ κοντίσιον, ή (ακόμα πιο ρεαλιστικά) έχουν φτάσει σπίτι. Κι όλη αυτή η ανισότητα συμβαίνει επί 35 ή 42 χρόνια, έως την σύνταξη. Κάντε τους λογαριασμούς μόνοι σας. 

(γράφει η Melusine, φωτό της Ef. syn)