Μπορώ να σε φιλήσω;

Υποθετική σκηνή Α: ένας άντρας και μια γυναίκα, σε συναυλία, σε κλάμπ, σε φαγητό στο σπίτι του ενός, μιλάνε, διασκεδάζουν, γελάνε. Ο άντρας κοιτάζει την γυναίκα, της πιάνει το χέρι, σκύβει και την φιλάει. Εκείνη τυλίγει τα χέρια της στο λαιμό του και ανταποκρίνεται θερμά στο φιλί του. Μαγεία και για τους δυό.

Υποθετική σκηνή Β: ένας άντρας και μια γυναίκα, σε συναυλία, σε κλάμπ, σε φαγητό στο σπίτι του ενός, μιλάνε, διασκεδάζουν, γελάνε. Ο άντρας κοιτάζει την γυναίκα, της πιάνει το χέρι, σκύβει και την φιλάει. Εκείνη τον σπρώχνει και του φωνάζει "τι κάνεις εκεί, ποιός σου έδωσε το δικαίωμα;". Απογοήτευση για εκείνον, οργή για κείνη ή και φόβος. 

Θα ήταν ωραία να συνέβαινε μόνο το πρώτο, κάθε φορά που ένας άντρας επιθυμεί μια γυναίκα, εκείνη επίσης να τον επιθυμεί και να ανταποκρίνεται θερμά στο φιλί του. Ή, θα ήταν ωραία όταν δύο επιθυμούν  ο ένας τον άλλον, να άναβε μια μικρή φωτεινή επιγραφή στο μέτωπό τους και να έγραφε το όνομα του επιθυμητού προσώπου. Ετσι όλοι θα ξέραμε πού βαδίζουμε, δεν θα συνέβαιναν ποτέ λάθη, παρεξηγήσεις, άσχημες στιγμές, αυτό που λέμε  σεξουαλική παρενόχληση δηλαδή. Δυστυχώς, ούτε όσοι θέλουμε μας θέλουν πάντα, ούτε υπάρχει τρόπος να διαπιστώσουμε μαγικά ποιός μας θέλει. Τι μπορεί να γίνει; Μιλάω για την αρχή της επαφής μας, για όλων των ειδών τις ερωτικές σχέσεις, από one night stand μέχρι δεσμό που ξεκινάει από την αρχή πολύ σοβαρά κι αναφέρομαι όχι στους εκ προθέσεως βιαστές αλλά στον μέσο άντρα, τον συνηθισμένο, αυτόν που έχει σκοπό να έρθει σε ερωτική επαφή μόνο με όποιες τον επιθυμούν επίσης. Μιλάω επίσης για τον άντρα κι όχι για την γυναίκα,   διότι το πρώτο βήμα έως και σήμερα το κάνει συνήθως αυτός, ωστόσο όλα αυτά έχουν εφαρμογή σε άτομα οποιουδήποτε φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού. Υπάρχει τρόπος να μαντέψει κάποιος σωστά αν η ερωτική του επιθυμία βρίσκει ανταπόκριση; 

Οχι, δεν υπάρχει τρόπος. 

Υπάρχει λύση όμως, να ρωτήσει "μπορώ να σε φιλήσω;". Αν ακούσει "ναι",  προχωράει, όλα καλά. Αν ακούσει "όχι", σταματάει χωρίς να γίνει καμία ζημιά. 

Εδώ είναι το πρόβλημα. Αυτό το "μπορώ να σε φιλήσω" φαίνεται πως πολλοί άντρες και μερικές γυναίκες το βρίσκουν γελοίο ή τουλάχιστον αντιερωτικό/ αντισεξουαλικό.  Χαλάει την μαγεία. Ποια μαγεία; Υποθέτω την μαγεία που βλέπουμε στον κινηματογράφο, εκεί που όλο το Σύμπαν συντονίζεται για να βρεθούν δυό άνθρωποι κοντά. Είναι η ζωή κινηματογράφος; Οχι, δεν είναι. Το Σύμπαν όχι μόνο δεν συντονίζεται για τα δικά μας κέφια, ούτε ξέρει ότι υπάρχουμε. Στην πραγματική ζωή οι περισσότερες επαφές δεν είναι καν ερωτικές, είναι απλώς σεξουαλικές. Είναι βεβαίως ευχάριστες, αλλά χωρίς μαγεία. Οι περισσότεροι άνθρωποι το γνωρίζουν αυτό, παρόλα αυτά είναι τόσο πεπεισμένοι από το σινεμά πως το πρώτο φιλί πρέπει να έρθει αυθόρμητα, χωρίς προσυννενόηση κι έγκριση, ώστε οι άντρες  απορρίπτουν το σχέδιο της ερώτησης, αλλά και οι γυναίκες το δεύτερο βήμα του "ναι".  

"Το σινεμά" το είπα και το ξαναείπα. Εννοώ το γενικό παραμύθι στο σινεμά; Οχι, εννοώ την λαϊκή μυθολογία που προβάλλει ο κινηματογράφος, αυτή που διατείνεται πως οι άντρες είναι τολμηροί, θαρραλέοι, απόγονοι των κυνηγών και γι αυτό θα βουτήξουν την γυναίκα σαν σίφουνες και θα την φιλήσουν κάμπτοντας την έμφυτη αντίστασή της, θολώνοντας το μυαλό της με την φλόγα τους. Πολλές γυναίκες επίσης αγαπούν αυτήν την μυθολογία, προτιμούν να παρασυρθούν, παρά να πουν "ναι" σε ερώτηση. Ο λόγος είναι απλός, η γυναίκα μεγαλώνει με την διδαχή πως η ερωτική επιθυμία είναι ανάρμοστη και ταπεινωτική για το φύλο της, οπότε θέλει θάρρος να πει "ναι", να παραδεχθεί προφορικά πως νιώθει κι εκείνη ερωτική επιθυμία. Αν ανταποκριθεί έμπρακτα,  θα φανεί πως θέλει, αλλά δεν έχει την ίδια βαρύτητα με την προφορική παραδοχή. Τα λόγια είναι δεσμευτικά, σε καθιστούν υπεύθυν@ για όσα λες, για όσα αποδέχεσαι, δεν αφήνουν περιθώρια για αμφιβολίες περί του τι έγινε μεταξύ των δύο: ήθελαν κι οι δυό. 

Επομένως αυτός ο μικρός διάλογος "μπορώ να σε φιλήσω"  "ναι", παρα το ότι φαίνεται πολύ απλός, είναι δύσκολο να υιοθετηθεί από την πλειοψηφία διότι μάς χαλάει μέρος του κοινού φαντασιακού περί της σεξουαλικής δραστηριότητας -έτσι όπως μας την έχουν περιγράψει μέχρι τώρα τα βιβλία και τα ΜΜΕ-  και ταυτόχρονα μάς φέρνει μπροστά σε μια καινούργια κατάσταση, πολύ διαφορετική νοητικά, εκείνη των δύο ίσων που συναινούν από κοινού στην σωματική τους ένωση. Είναι δύσκολο να υιοθετηθεί, όμως πρέπει.  Αντρες και γυναίκες πρέπει να σκεφτούμε μόνοι μας, κόντρα στα βιβλία, στα μυθιστορήματα και τις ταινίες, ώστε να αποφασίσουμε εκ νέου αν αυτός ο μύθος αξίζει κάτι, αν μας είναι τόσο απαραίτητος ώστε να τον προτιμάμε από την ασφάλεια και την βεβαιότητα της διατυπωμένης ερώτησης. 

Προσωπικώς δεν βρίσκω τίποτα αντισεξουαλικό κι αντιερωτικό στο "μπορώ να σε φιλήσω" "ναι" , αντιθέτως μου φαίνεται πως δεν υπάρχει τίποτα πιο σέξυ από το να γνωρίζεις με βεβαιότητα πως σε θέλουν. Μάλιστα, φαντάζομαι εύκολα την σκηνή να πηγαίνει παραπέρα με ερωτήσεις εκατέρωθεν "μπορώ να σου βγάλω το σουτιέν;" "ναι", "μπορώ να σου ξεκουμπώσω το παντελόνι;" "ναι". Απορώ τι πιο σέξυ μπορεί να ακουστεί από αυτά όλα τα ναι. 

Ας ενώσουμε τις προσπάθειές μας για να φτιάξουμε μια σεξουαλική ζωη με μια ατέλειωτη σειρά από "ναι".

(γράφει η Melusine)

(art. E. Gaptchinska)