Κατα της κατασκευής των ηρώων.

Εξεπλάγην από εχθές (27/06/2019) όταν με αφορμή την λιποθυμία εντός του δικαστηρίου κατηγορούμενου μέλους ακροδεξιάς παράταξης, διαπίστωσα πληθώρα φωτογραφιών που είχαν από την μια μεριά τον λιπόθυμο κι από την άλλη φωτογραφία γνωστών προσώπων της αριστεράς που πέρασαν κι αυτοί δικαστήρια, καταδικάστηκαν κι εκτελέστηκαν.  Από την μια μεριά καταλαβαίνω τον χλευασμό απέναντι σε κάποιον που λιποθυμάει σε κατάσταση στρες, ενώ παλιότερα είχε προβεί σε υπερ-πολεμοχαρείς δηλώσεις, π.χ. "ο,τι κινείται, σφάζεται". Από την άλλη μεριά δεν καταλαβαίνω την αντιπαράθεση με νεκρούς αγωνιστές, ειδικώς της αριστεράς, ακόμη κι από αναρχικούς. Απορώ,  χρειαζόμαστε ήρωες; Αν τυχόν χρειαζόμαστε, οι ήρωες βρίσκονται μόνο στην αριστερά;

Προσωπικώς απορρίπτω τελείως την μορφή του Ήρωα επειδή είναι μια νοητική κατασκευή πατριαρχική και μιλιταριστική από την αρχή ως το τέλος της. Είμαι κατά της πατριαρχίας και κατά του πολέμου. 

Τι είναι ο ήρωας; Από την εποχή του Ομήρου μέχρι σήμερα, είναι καταρχάς ένας άντρας. Τα χαρακτηριστικά που τον συνθέτουν βρίσκονται όχι στο σώμα του που αυτονόητα είναι δυνατό, αλλά στο πνεύμα του: είναι συμπονετικός προς τους αδύναμους, ευγενής προς όλους, αφοσιωμένος στον κοινό σκοπό, παθιασμένος με την ζωή, αξιοθαύμαστος στα κατορθώματά του, μεγαλειώδης και γενναιόδωρος, πιστός κι ειλικρινής, ατρόμητος μπροστά στον Εχθρό, υπομονετικός, αλτρουιστής, ταπεινός, ακέραιος, ηθικότατος, έξυπνος (ίσως και σοφός), κυρίαρχος στον κύκλο του, ίσως και ηγέτης. Αυτά όλα έχει ο ήρωας κι αυτά είναι όσα παρακινούν το σώμα του, που αν κι είναι κοινό σώμα, παρόλα αυτά μεταμορφώνεται σε κάτι εξωπραγματικό και ξεπερνάει τις ανθρώπινες δυνατότητες.

Τι δεν είναι ο ήρωας; Δεν είναι γυναίκα. Η αδυναμία της γυναίκας εντοπίζεται στο σώμα της που υπολείπεται του άντρα σε φυσική δύναμη, παρόλα αυτά φαίνεται πως οι πνευματικές αρετές του άντρα ήρωα δεν συναντώνται στο γυναικείο πνεύμα,  και για αυτό δεν μπορούν να παρακινήσουν το γυναικείο σώμα σε βαθμό ώστε να παραχθούν ηρωίδες. Οι γυναίκες υπάρχουν επίσης στους πολέμους, όμως ποτέ ως ηρωίδες, μόνο ως παράπλευρες απώλειες, γι αυτό δεν καταγράφονται από την ιστορία κι αραιά και πού αναφέρονται στα Επη. Είναι τα θύματα, εκείνες που βιάζονται και σφαγιάζονται (μαζί με τα παιδιά τους) από τους ήρωες της απέναντι πλευράς των επιτιθέμενων ή κατακτητών, καμιά φορά κι από τους ήρωες της δικιάς τους πλευράς. Σε ορισμένους πολέμους όπως στης Γιουγκοσλαβίας, στης Ρουάντας, οι αθρόοι βιασμοί των γυναικών αποτέλεσαν στρατιωτική τακτική εξευτελισμού και ατίμωσης του προσβληθέντος πληθυσμού. 

Με λίγα λόγια οι μαχητές είναι ήρωες ή σφαγείς ανάλογα με το σε ποια πλευρά είσαι και τελικά κάνουν πολλές μη ηρωικές κι ανήθικες πράξεις τον καιρό του πολέμου, κλέβουν, σκοτώνουν, βασανίζουν, πυρπολούν και βιάζουν, αλλά όλα για ένα σκοπό Ιερό που -όπως λένε- αγιάζει τα μέσα. Αυτά τα κάνουν οι ήρωες επίσης από τον καιρό του Ομήρου, π.χ. ο Αχιλλέας κι ο Αγαμέμνων σχεδόν μάχονται για το ποιός θα πάρει ως λάφυρο την Βρισηίδα, ο Οδυσσέας χρησιμοποιεί ένα κόλπο που δηλώνει απόλυτη ασέβεια ακόμη και προς τους Θεούς, ο Αχιλλέας βεβηλώνει το νεκρό σώμα του Έκτορα, κλπ. Επομένως ο ήρωας δεν είναι ένας ηθικός και μεγαλειώδης άνθρωπος παντού και πάντα, αλλά μόνο προς τα άτομα του δικού του στρατοπέδου. 

Δεύτερο αρνητικό που έχουν οι ήρωες, για τον εαυτό τους και τις οικογένειές τους κυρίως,  είναι πως συνήθως αποκτούν αυτόν τον τίτλο μετά θάνατον. Προσωπικώς είμαι υπέρ της ζωής. Ο θάνατος είναι για μένα η μεγαλύτερη ήττα, είναι το τέλος όλων των αγώνων. Τους αγωνιστές τους χρειαζόμαστε ζωντανούς και δραστήριους. 

Ανέφερα στην αρχή πως εκπλήσσομαι που στις καυστικές αναρτήσεις προς το μέλος ακροδεξιάς παράταξης υπάρχουν σε αντιπαράθεση φωτογραφίες αγωνιστών του ΚΚΕ. Δεν καταλαβαίνω γιατί φωτογραφίες μελών του ΚΚΕ σε αναρτήσεις αναρχικών, έχει την αποκλειστικότητα κατασκευής ηρώων το ΚΚΕ; Από ό,τι θυμάμαι, από την περίοδο του Βενιζέλου έως την Κατοχή και τον Εμφύλιο, υπήρξαν πολλοί που κινδύνεψαν πολύ περισσότερο από τα μέλη του ΚΚΕ, π.χ οι τροτσκιστές κι οι αναρχικοί, αυτοί δηλαδή που τους αναζητούσαν για να τους σκοτώσουν και τα μέλη της κυβέρνησης αλλά και τα μέλη του ΚΚΕ, ειδικώς της Ο.Π.Λ.Α. Δεν βλέπω επομένως τον λόγο να μνημονεύονται από αναρχικούς αγωνιστές του ΚΚΕ, τους αναφέρει αρκετά το ίδιο το ΚΚΕ.

Γενικά, ως Κοινωνία χρειαζόμαστε τους ήρωες; Οχι. Δεν μπορεί κανείς Ήρωας να μας σώσει. Όλοι μαζί  εμείς οι πολλοί, με αρετή και τόλμη, με οργάνωση και κοινό στόχο μπορούμε να φτιάξουμε ένα κόσμο καλύτερο που δεν θα ζει σε εμπόλεμη κατάσταση, δεν θα αναπολεί τις εξαιρετικές συνθήκες των εμφυλίων συρράξεων και των μεγάλων μαχών. Το όραμα είναι η ειρηνική διαβίωση, μια ζωή φωτεινή και γαλήνια.

Γι αυτό Οχι στους ήρωες, Ναι στην συλλογική δράση.

(γράφει η Melusine)