Το απαλό άγγιγμα των γυναικών (μέρος 2ο)

Να φανταστούμε τι περιλαμβάνει το μπάνιο μιας νέας γυναίκας; Μα από πού να αρχίσουμε και που να τελειώσουμε, ένας ολόκληρος κήπος με μυστικά είναι το μπουντουάρ μιας γυναίκας, δηλαδή το μπάνιο της και η περιποίηση μετά. Σαμπουάν με μελί και γάλα, τρίψιμο με τις ρόγες των δακτύλων και κοντίσιονερ ή μάσκα από άνθη πορτοκαλιάς. Αφρόλουτρο με ιβίσκο παντού. Αλλού τρίψιμο του σώματος με σφουγγάρι, αλλού τρίψιμο με βούτσα, μερικές φορές απολέπιση με σκράμπ. Μετά ξέβγαλμα, με χλιαρό νερό για το σώμα, κρύο νερό για το στήθος και τα οπίσθια. Τύλιγμα των μαλλιών με μεσαία πετσέτα, τύλιγμα του σώματος με την μεγάλη πετσέτα μπάνιου, αυτήν που μοιάζει με παιδικό σεντόνι. Αποσμητικό. Κρέμα σώματος με άρωμα ιβίσκου (ασορτί με το αφρόλουτρο) υδατική στις γάμπες απλωμένη με ανοδικές κυκλικές κινήσεις από την φτέρνα προς τα πάνω, λοσιόν λεπτόρευστη υδατική για την πλάτη και την κοιλιά, κρέμα με εκχύλισμα κισσού για την περιφέρεια κι ελαφρύ μασάζ ως που να απορροφηθεί. Βούτυρο καριτέ για φτέρνες κι αγκώνες. Σέρουμ σε πρόσωπο με κινήσεις κυκλικές, σε λαιμό με κινήσεις ανοδικές, κρέμα ματιών απλωμένη ελαφρά και ταμποναριστά με τον παράμεσο, κρέμα υδατική σε όλο το πρόσωπο, απλωμένη από το κέντρο του προσώπου προς τα πλάγια. Αφρός μαλλιών σε όλο το μαλλί και λαδάκι για τις άκρες. Χτένισμα με την φαρδιά χτένα σιγά σιγά, από την άκρη της τρίχας προς τις ρίζες. Πλήρες στέγνωμα και φορμάρισμα με την βοήθεια από 5 βούρτσες. Από καιρού εις καιρόν υπάρχουν οι μάσκες προσώπου, άλλες έτοιμες, άλλες χειροποίητες από μέλι και πορτοκάλι ή μπανάνα, ή αβοκάντο, ευωδιαστές τόσο που δεν ξέρεις αν θες να τις απλώσεις ή να τις φας, συν  δυο φετούλες αγγούρι στα μάτι. Αυτα, ξαπλωμένη στον καναπέ, ήρεμα και χαλαρά. Κάθε βδομάδα, νύχια ποδιών και χεριών. Πρώτα το μούλιασμα σε ζεστό νερό, αφρόλουτρο κι άλατα λεβάντας. Μετά το σκούπισμα, με μικρή πετσετούλα, προσεκτικά, όλο το πόδι κι ανάμεσα σε όλα τα δάκτυλα. Στην συνέχεια το λιμάρισμα των νυχιών, άπλωμα λαδιού στα πετσάκια με πινελάκι, σπρώξιμο στα πετσάκια με το ξυλαράκι μπαμπού. Δεν ξεχνάμε το τρίψιμο στις φτέρνες, πρώτα με την χοντρή λίμα, μετά με την λεπτή λίμα και ξανά βούτυρο καριτέ και σπρέη λεβάντας.

Είμαστε ακόμα στα του μπάνιου. Νομίζω πως έχει γίνει αντιληπτό πως ήδη οι γυναίκες μέσω αυτής της διαδικασίας έχουν προσφέρει στον εαυτό τους του κόσμου τα αγγίγματα, τα τριψίματα και τα μασάζ. Πολλαπλασιάστε τα επί 365 μέρες τον χρόνο τουλάχιστον, για 50 χρόνια και κάντε τις πράξεις. Αν νομίζετε πως αυτά τα κάνουν οι πολύ νέες γυναίκες, κάνετε λάθος, όλα ή τα περισσότερα από αυτά είναι πάνω-κάτω η βασική περιποίηση για την μέση γυναίκα.

Μετά από τα μπάνιο, έχουμε το ντύσιμο. Η γυναίκα βάζει πάνω της λεπτότερα, απαλά υφάσματα από ό,τι ο άντρας, και χειρίζεται με επιδεξιότητα τις πολύπλοκες λεπτομέρειες που έχουν τα πατρόν των ρούχων της. Το περιποιημένο, μαλακό από τις κρέμες, χωρίς τρίχες δέρμα της, δεν ανέχεται αυτές τις χοντρές καμπαρντίνες των αντρικών παντελονιών, τα σκληρά ακατέργαστα τζην, τα χοντρά φαρδιά λάστιχα των αντρικών εσωρούχων, το διπλάσιο σε πάχος μακό της αντρικής φανέλας. Θέλει κάτι τρυφερό και λείο, να περνάς το χέρι σου από πάνω και να γλιστρά. Δίνει επίσης  την απαραίτητη προσοχή στην λεπτομέρεια και τακτοποίηση τόσων φοράει πάνω της,  κάθε τρεις και τόσο διορθώνει την σατέν τιράντα που πέφτει, το γιακαδάκι χωρίς ενίσχυση που δεν στέκεται σαν χαρτονένιο μακριά από τον λαιμό όπως το αντρικό–αλλά θέλει στρώσιμο-, τις πιέτες στις φούστες που θέλουν προσοχή όταν κάθεσαι, τα μέρη των ρούχων από τούλι ή δαντέλα που μπορούν να καταστραφούν σε ο,τιδήποτε πιαστούν.

 Όλα αυτά είναι μια εκπαίδευση στις λεπτές κινήσεις για τις γυναίκες, που λείπει από τους άντρες. Ακόμα και τα παπούτσια των ανδρών συνιστούν εκπαίδευση στο τραχύ που απαιτεί ελάχιστα λεπτό χειρισμό, έτσι όπως είναι φτιαγμένα από χοντρά δέρματα,  με μόνο κλείσιμο τέσσερις τρύπες με ένα κορδόνι, ή μια τεράστια αγκράφα,. Δεν έχουν όπως τα γυναικεία παπούτσια ούτε λεπτό δέρμα κατσίκας, ούτε δεκάδες λουράκια με απειροελάχιστες αγκραφίτσες, ούτε σατέν κορδόνια να τυλίγονται προσεκτικά γύρω στον αστράγαλο, ούτε φουντίτσες να κρέμονται στην φτέρνα.

Αν και δεν το σκέφτεται κανένας άντρας, κυρίως διότι αυτός ο κόσμος παραδόθηκε όπως είναι στους άντρες από την ώρα της γέννας τους και τον έχουν αποδεχθεί, ο τρόπος που η πατριαρχία μεταχειρίζεται στην καθημερινότητα το αντρικό σώμα και ειδικώς το αντρικό δέρμα, στα μάτια τα δικά μου είναι τρομερά υποτιμητικός κι οδηγεί σε ένα φαύλο κύκλο αυτό-τροφοδοτούμενο. Οι άντρες μαθαίνουν πως το σώμα τους είναι περίπου σαν το γυαλόχαρτο, το μεταχειρίζονται σαν να είναι από γυαλόχαρτο και το πιάνουν με αυτό το σκεπτικό –δηλαδή, σχεδόν δεν το πιάνουν. Θεωρείται τρομερά θηλυπρεπές να φορέσει ένας άντρας κρέμες, να κάνει ποδόλουτρο, να βάλει μάσκα. Στον κόσμο της αρχαίας Σπάρτης που όλοι ζούσαν σαν στρατιώτες έως τα 60, οι άντρες είχαν την ευκαιρία για περισσότερες απολαύσεις του δέρματος, για περισσότερα αγγίγματα και το χέρι τους  εξασκούνταν εξίσου στο σκληρό χειρισμό του όπλου, όσο και στο λεπτό άπλωμα αρωματικών λαδιών στο δέρμα τους. Σήμερα η πατριαρχία τους θεωρεί τελείως χοντροκομμένους και τους ωθεί να γίνουν πράγματι χοντροκομμένοι –παρά το ότι πολλοί, το πιο χοντροκομμένο πράγμα που κάνουν επαγγελματικά είναι να πιάνουν το στυλό.