"...ναι, αλλά δεν είναι όλοι οι άντρες βιαστές"

Πολλή κουβέντα έχει γίνει για το #not all men# , δηλαδή για το ότι κάθε φορά που συζητιέται ένα φεμινιστικό ζήτημα, ιδίως τα πολύ σοβαρά και δυσάρεστα όπως η κακοποίηση κι ο βιασμός των γυναικών, πάντα πετάγεται ένας (ή και όλοι) της παρέας λέγοντας "ναι, αλλά δεν είναι όλοι οι άντρες κακοποιητές και βιαστές" κι από κει και πέρα η κουβέντα αποπροσανατολίζεται. Στο τέλος της συζήτησης φαίνεται σαν να υπάρχουν 2 είδη αντρών, οι βιαστές που είναι αόρατοι κι απόντες, κι αυτοί που έχουμε μπροστά μας που κυρίως μας λένε ότι δεν είναι όλοι οι άντρες βιαστές. Οπότε σκέφτηκα να διατυπώσω γραπτώς κάποιες σκέψεις, που ίσως φανούν χρήσιμες.

1)Για ποιο λόγο δεν χρειάζεται να διευκρινίσει κανείς πως "δεν είναι όλοι οι άντρες βιαστές"; Δεν χρειάζεται επειδή το ξέρουμε, αλλά δεν συζητάμε αυτό. Η συζήτηση γίνεται γι αυτούς που είναι κακοποιητές και βιαστές. Η συζήτηση γίνεται για το κοινωνικό σύστημα που είναι από άκρη σε άκρη πατριαρχικό κι επιζήμιο για άντρες και γυναίκες, ειδικώς για τις γυναίκες. Η συζήτηση γίνεται διότι η κουλτούρα του βιασμού αναπαράγεται 24 ώρες την μέρα, σε τηλεόραση, εφημερίδες, αστεία, ταινίες, καθημερινότητα. Κάθε φορά που κάποιος λέει "ναι, αλλά δεν είναι όλοι οι άντρες κακοποιητές και βιαστές", απλώς με το σχόλιό του σταματάει την κουβέντα για το πρόβλημα και την πάει στα πράσινα λιβάδια. Ποια  λιβάδια; Σε κείνα που θα τρέχαμε αν ζούσαμε όχι στην πραγματικότητα, αλλά στην χώρα της φαντασίας μας. 

Δεν ζούμε στην χώρα της φαντασίας μας, ζούμε εδώ. Εδώ, δηλαδή στην Ελλάδα, υπολογίζω πως οι σεξιστές άντρες είναι περίπου 99% του πληθυσμού, άλλος λιγότερο, άλλος περισσότερο. Από αυτούς το 30% είναι μισογύνηδες, δηλαδή επικίνδυνοι. Όλη την μέρα, όλες τις ώρες της μέρας θα βρουν την ευκαιρία να βρίσουν μια γυναίκα, να την προσβάλλουν, να την εξευτελίσουν, να την χουφτώσουν ή ίσως να την βιάσουν. Όχι μία γυναίκα συγκεκριμένη, π.χ. την γυναίκα τους, αλλά όλες τις γυναίκες που περπατάνε στην γη, σε κάθε μία εκτοξεύουν  διαφορετική μορφή βίας, όποια τους επιτρέπει η περίσταση. Θα χτυπήσουν το χέρι τους στο γκισέ στην γυναίκα εφοριακό, θα πουν στον φίλο που τον παράτησε η σύζυγος "της άξιζε μια κλωτσιά στην σπλήνα" (πραγματική φράση που έχω ακούσει με τα αυτιά μου σε συζήτηση), θα πουν για την γυναίκα πολιτικό "ποιός ξέρει πόσες πίπ@ς έκανε", θα βρίσουν την γυναίκα στο ΑΤΜ μπροστά τους που καθυστερεί, θα χουφτώσουν την άγνωστη στο λεωφορείο, θα χαστουκίσουν την κόρη και την αδερφή τους που αντιμίλησε, θα βιάσουν την φίλη τους που συνοδεύουν στο σπίτι διότι μέθυσε στο πάρτι, ή την γυναίκα τους που αρνείται την σεξουαλική επαφή. Καμιά φορά θα σκοτώσουν μια γυναίκα (την σύζυγο που τους απατάει ή την κόρη που τα έφτιαξε με Αλβανό), ή θα σκοτώσουν δυο ( την σύζυγο και την πεθερά), ή και τρεις (την σύζυγο, την πεθερά και την κόρη), όλες δηλαδή, να ξεμπερδεύουν με όλες. Το μίσος τους για τις γυναίκες είναι γενικό, η περιφρόνησή τους σταθερή, η οργή τους μόνιμη κι εμφανίζεται καμουφλαρισμένη μέσα σε περιστάσεις που "εξηγούν" τι προκάλεσε την οργή προς την κάθε μία ξεχωριστή γυναίκα. Το εξηγούν όχι σε εμένα, αλλά στους φίλους τους που κουνάνε το κεφάλι με κατανόηση, ακόμα και τις περιπτώσεις των δολοφονιών ..... "κι αυτή του είχε ψήσει το ψάρι στα χείλη"... "τι ήθελε νύχτα στο αυτοκίνητο με δυό άντρες;"... "ο Μάκης δεν μπόρεσε να το ξεπεράσει ότι τον εγκατέλειψε"...

Όπως είπα, κατά την γνώμη μου οι μισογύνηδες είναι περίπου το 30% του αντρικού πληθυσμού (και για όσους νομίζετε πως είμαι μια τρελή που βλέπει παντού δράκους,  σημειώνω πως αναφέρω μικρότερο ποσοστό από όσους σε μιά έρευνα του 2016 θεωρούν τον βιασμό δικαιολογημένο) επομένως είναι η μειοψηφία, οι άντρες που δεν μισούν τις γυναίκες είναι πιο πολλοί, το 70%. Λογικά η επόμενη ερώτηση είναι:

2)Για ποιο λόγο αυτό το 70% δεν πρέπει να διαχωρίζει την θέση του σε μια συζήτηση,  λέγοντας #not all men#? Αν και θα έπρεπε, δεν θέτω το ερώτημα φιλοσοφικά, ιδεολογικά, αλλά ωφελιμιστικά μόνο, για στενό προσωπικό συμφέρον του  μη μισογύνη. Για ποιο λόγο αυτό το 70% δεν πρέπει να λέει πως "δεν είναι όλοι οι άντρες κακοποιητές και βιαστές";  Απλούστατα διότι όλες, μα όλες  οι γυναίκες της ζωής αυτού του 70% βρίσκονται εκτεθειμένες 24 ωρες το 24ωρο, 365 μέρες τον χρόνο στην βία του 30%. Ο,τι και να κάνει ο άντρας που δεν είναι μισογύνης, όπως κι αν φερθεί ο ίδιος στις γυναίκες της ζωής του, ειδικά στην μάνα, τις αδερφές του, την γυναίκα και τις κόρες του, δεν μπορεί να τις προστατέψει από τους μισογύνηδες που είναι μειοψηφία, αλλά παρόλα αυτά είναι 1.500.000 άντρες στην Ελλάδα. Δεν νομίζω πως χρειάζεται να αναφέρω τους εκατοντάδες μισογύνηδες που αντιμετωπίζει η κάθε γυναίκα καθώς βγαίνει από το άσυλο του σπιτιού της από μικρό κοριτσάκι,  αυξάνει τις επαφές της με ανθρώπους και εμπλέκεται με την κοινωνία, δηλαδή  καθώς γίνεται μαθήτρια ή φοιτήτρια, αργότερα όταν εργάζεται, όταν χρησιμοποιεί ΜΜΜ, όταν βγαίνει με φίλους, όταν συνάπτει ερωτικούς δεσμούς. Σε όλα αυτά το 30% είναι μισογύνηδες, ίσως από κάποια σύμπτωση σε κάποιο συγκεκριμένο περιβάλλον να είναι όλοι μισογύνηδες, ή μπορεί το πιο σημαντικό πρόσωπο σε  αυτό που κάνει η γυναίκα να είναι μισογύνης, π.χ. το αφεντικό της ή ο καθηγητής της. Ο καθένας μπορεί να φανταστεί τις επιπλοκές και τους κινδύνους. Κάθε στιγμή υπάρχει η πιθανότητα η γυναίκα να νιώσει σαν σκουπίδι, ενώ δεν είναι σκουπίδι, είναι άνθρωπος, ή να κινδυνέψει η σωματική της ακεραιότητα.

Γι αυτό εάν ανήκετε στο 70% των αντρών που δεν είναι μισογύνηδες, μην κλείνετε τα μάτια σας στον αριθμό των  μισογύνηδων ελπίζοντας πως αν κανείς δεν τους αναφέρει θα σταματήσουν να υπάρχουν. Μην προσπαθείτε να κλείσετε τα στόματα των γυναικών. Κάντε το καθήκον σας: σταματήστε να λέτε στις παρέες και κάτω από τα άρθρα πως "δεν είναι όλοι οι άντρες κακοποιητές και βιαστές". Δεν είστε εσείς το θέμα της συζήτησης, αλλά το πώς θα εξαλείψουμε τους μισογύνηδες. 

(υπογράφει η Melusine)