Τα πολιτικά ημερολόγια

  Η ζωγράφος  Doris Zenkeisen γεννήθηκε το 1897 στην Σκωτία και πέθανε το 1991. η ίδια και η αδερφή της, ασχολήθηκαν με την ζωγραφική, και καταφεράν να κερδίσουν υπορτοφία για την Βασιλική Ακαδημία Τεχνών του Λονδίνου το 1917. Η Ζίνκάιζεν για αρκετά χρόνια ζωγράφιζε πορτραίτα κοσμικών γυναικών και ηθοποιών, ενώ εργαζόταν επίσης στο θέατρο και την Όπερα ως ενδυματολόγος. Ηταν επιτυχημένη τόσο ώστε το θαύμα της τεχνολογίας υπερωκεάνειο Queen Mary να της ζητήσει να φτιάξει τις αίθουσές του, ενώ φιλοτέχνησε επί δεκαετίες τις αφίσες των αγγλικών σιδηροδρόμων. Ωστόσο η πορεία της άλλαξε στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν προσφέρθηκε ως εθελόντρια νοσοκόμα στον Ερυθρό Σταυρό. Εκεί ζωγράφισε σκηνές τραυματισμέων στρατιωτών και επεδίωξε να βρεθεί στα στρατόπεδα συγκέντρωσης όταν το τέλος του Πολέμου ήταν φανερό. Της δόθηκε ειδική άδεια να ζωγραφίσει τους απελευθερωμένους κρατούμενους και το ίδιο το στατόπεδο Μπέργκεν Μπέλσεν. Στην 1η εικόνα μας βλέπετε τον πίνακα με το κάψιμο του στατοπέ...

  Στην εικόνα μας βλέπετε την είδηση: νύφη ζήτησε διαζύγιο από τον γαμπρό, την ίδια μέρα του γάμου, διότι αυτός την έχωσε το πρόσωπο στην τούρτα του γάμου, ως αστείο (στο πρώτο σχόλιο υπάρχει φωτό με το τμήμα της είδησης που το αναφέρει). Κάτω από την είδηση υπάρχουν αρκετά σχόλια που χαρακτηρίζουν την νύφη ως μυγιάγγιχτη, που μιλάνε για την έλλειψη χιούμορ των γυναικών, που μνημονεύουν το σημερινό χάλι των ζευγαριών που χωρίζουν για ψύλλου πήδημα ως αποτέλεσμα του φεμινο-ναζισμού κλπ. Η γυναίκα φυσικά και δεν είναι μυγιάγγιχτη, προσπαθεί να διατηρήσει την αξιοπρέπεια της και να θέσει όρια περί του πόσο πρέπει να σέβεται ο σύζυγος την άρνησή της σε κάτι. Όπως μαθαίνουμε διαβάζοντας , εκείνη ήδη γνώριζε τα σχέδιά του από την προετοιμασία του γάμου και τον καιρό που μοίραζαν τις αρμοδιότητες του καθενός, και τον είχε αποτρέψει. Η ίδια λέει ότι "Ο μόνος αυστηρός κανόνας που είχα ήταν ότι δεν θα μου έτριβε τούρτα στα μούτρα στην δεξίωση". Επομένως η ερώτηση είναι σε τι μπορεί να ...

  Λαμπερές και χαρούμενες δυό φίλες που κολυμπάνε μαζί το 1900,

  Μια νέα υπόθεση βιασμού, κι αυτή στην Ρόδο που φαίνεται πως πρωτοστατεί στα σεξουαλικά εγκλήματα, όμως με τρεις σημαντικές διαφορές:  1)το θύμα είναι κοριτσάκι 8 μόλις ετών 2) ο βιασμός αφορά πρωκτική σεξουαλική επαφή  3) την κακοποίηση του παιδιού κατήγγειλε ανώνυμος, όχι η οικογένεια. Η Αστυνομία ερευνά την υπόθεση και το παιδί νοσηλεύεται, ενώ παρακολουθείται από παιδοψυχολόγο. Τα θύματα των βιασμών έχουν ένα πολύ σημαντικό μειονέκτημα εναντίον τους, δεν πεθαίνουν. Επιζούν. Γι αυτό το έγκλημα που διαπράχθηκε πάνω τους δεν φαίνεται. Πρέπει να το δηλώσουν αυτοπροσώπως και να γίνουν πιστευτά. Αλλά πώς να δηλώσει ένα παιδάκι τον βιασμό, αφού δεν ξέρει καν τι είναι. Ποια λόγια να πει; Σε ποιόν να το πει; Η οικογένεια δεν είναι πάντα η λύση, γιατί ορισμένες φορές η κακοποίηση προέρχεται από μέλος της οικογένειας. Εδώ βλέπουμε πως η καταγγελία έγινε από άγνωστο, ανώνυμα. Κι αν ο άγνωστος δεν είχε κάνει την καταγγελία πότε θα τελείωνε το μαρτύριο,  στα 18 που θα μπορούσ...

  CALP ονομάζεται η Αυτόνομη Συλλογικότητα Εργατών Λιμανιού  (Collettivo Autonomo Lavoratori Portual) που πρόσφατα αρνήθηκε να εργαστεί για την εκφόρτωση 3 πλοίων με όπλα τα οποία πήγαιναν στο  λιμάνι Ashdod  του Ισραήλ. Αρνήθηκαν, κάνοντας απεργία κα πέτυχαν . Η cosco που κι εκεί όπως και στον Πειραιά διαφεντεύει ουσιαστικά το κρατικό λιμάνι, αρνήθηκε να παράσχει υπηρεσίες στα 3 πλοία. Πριν λίγες εβδομάδες το ίδιο είχ εσυμβεί με άλλο πλοίο στο Λιβόρνο. Να σημειώσουμε πως οι λιμενεργάτες της Ιταλίας παίρνουν τις πληροφορίες τους από την οργάνωση  Weapon watch και  συνεργάζονται με ομότεχνούς τους  στην Ελλάδα, την Ισπανία και την Γαλλία.  Οι συγκεκριμένοι της Γένοβας που έχει μακρύ αγωνιστικό παρελθόν και είναι το σημείο συνελεύσεων όλων των λιμενεργατών της Ιταλίας, έχουν ήδη αποκλείσει από τον 12/2019 τα πλοία συμφερόντων Σαουδικής Αραβίας που μεταφέρουν όπλα για τον Πόλεμο με την Υεμένη. Οι ίδιοι εργάτες με τις κινητοποιήσεις τους πέτυχαν το 20...