Πού είναι οι queer αγωνιστές ?
Η Lifo στο νέο της άρθρο παρουσιάζει ένα καινούργιο βιβλίο της Αταλάντης Ευριπίδου και το προλογίζει με την απορία της συγγραφέως:
Ξέρω την απάντηση και μπορώ να την πω στην Αταλάντη.
1) Οχι, δεν υπήρχαν queer επαναστάτες, γιατί η λέξη queer δεν είχε κολλήσει δίπλα στον σεξουαλικό προσανατολισμό. Έως και στα βιβλία της Άγκαθα Κρίστι σήμαινε απλώς "περίεργο', π.χ. "είχα μια περίεργη συζήτηση".
2) Οι άνθρωποι παλιότερα, έως ότου μπει η σεξουαλική ταυτότητα ως κύριο ζήτημα της δημόσιας συζήτησης, και έως ότου χωθούν οι ψυχολόγοι να αναλύσουν αυτά τα λεπτά ζητήματα, δεν ασχολιόντουσαν με τα σεξουαλικά του διπλανού. Από την αρχαιότητα έως και το 1900, δεν τους ένοιαζαν καθόλου τα σεξουαλικά κανενός εκτός από του εαυτού τους, ή πάντως δεν τους ένοιαζαν τόσο ώστε να τα συζητάνε.
3) Έστω ότι υπήρχαν ομοφυλόφιλοι, αγωνιστές κι επαναστάτες. Ο πόλεμος και η Επανάσταση, είναι θέμα που οι ιστορικοί κι οι συγγραφείς το προσεγγίζουν για τις μάχες, το αποτέλεσμα τους, την νίκη ή τις απώλειες. Κανένας δεν ασχολείται με τα καρδιοχτύπια κανενός στον Πόλεμο, μόνο ο Πόλεμος έχει σημασία. Μπορεί η Μπουμπουλίνα να είχε παράνομο δεσμό με κάποιον ή ο Κανάρης να ήταν κρυφά ομοφυλόφιλος και καρδιοχτυπούσε για κάποιον άντρα. Μας είναι και τα δύο ομοίως αδιάφορα. Στην μάχη τι έκαναν; Αυτό μας νοιάζει.
Ορίστε λοιπόν γιατί δεν υπάρχουν αυτές οι ιστορίες. Επειδή κανένας προηγούμενος συγγραφέας ΔΕΝ θεώρησε το ζήτημα αρκετά σοβαρό, ώστε να γράψει ένα βιβλίο για αισθηματικά ή σεξουαλικά, την εποχή που διαδραματιζόταν ο Πόλεμος.
(Μελουζίν)
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου