Τα πολιτικά ημερολόγια

  Πρέπει να φτιάξουμε Τη Νέα Διεθνή Γραμματική. Ένα άρθρο για τη γυναίκα, τον άντρα, το παιδί το σύννεφο, το δέντρο, το λιοντάρι. Να επινοήσουμε νέους συνδέσμους Ισχυρότερους μεταξύ μας. Να παραβλέψουμε όπου χρειάζεται Τους αντιθετικούς. Και στις αντωνυμίες να υπάρξει καταμερισμός Απόλαυσης κι ευθύνης. Να δοθεί έμφαση στο εμείς. Το τρίτο πληθυντικό πρόσωπο Να υποστεί τη δικαιοσύνη των υπολοίπων. Να αναδείξουμε τη δυναμική των μετοχών. Τη διαχρονική τους διάσταση. Για παράδειγμα, ο εξεγερμένος. Τα ουσιαστικά να απαλλαγούν Από κάθε μεταπρατική αξία. Ορισμένα να καταργηθούν. Τα επίθετα να τεθούν στην υπηρεσία Της ποίησης ανάμεσά μας. Να πάρουμε πίσω τα μόρια οξυγόνου Που μας έκλεψαν. Να ξεκαθαρίσουμε τις προθέσεις μας. Να δούμε τι μέρος του λόγου είναι ο καθένας. Τέλος, τα ρήματα και τα επιρρήματα Να γράφονται με κόκκινο. Οι πράξεις να ξεπηδούν Ανάμεσα απ’ τις λέξεις.

  O Τζος Κλάιν, γεννήθηκε το 1979 στην Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ και είναι έφορος Μουσείων (Τέχνης). Ως καλλιτέχνης, ασχολείται με την επίδραση της τεχνολογίας και του αμερικάνικου τρόπου ζωής στην εργατική τάξη, τόσο στο πώς διαμορφώνει την ζωή σήμερα όσο και το προς τα πού θα πάει στο μέλλον. Συνήθως παρουσιάζει μεγάλες εγκαταστάσεις που περιλαμβάνουν κομμάτια γλυπτικής, φωτογραφίες, βίντεο και design, ταυτόχρονα.  Στις εικόνες μας έργα του Josh Κline " Έξοδος" και "Κανονικοποίηση"  (έχω γράψει τον τίτλο τους πάνω στις φωτογραφίες). Μοιάζουν με διαλυμένους καναπέδες, συνηθισμένους στην εργατική τάξη που δύσκολα μπορεί να αλλάξει έπιπλα όταν φθείρονται ή να αγοράσει εξαρχής το εκλεκτό προϊόν, το οποίο δεν θα χαλάσει ποτέ. Χαρακτηριστικό το πλαστικό κάλυμμα στον 1ο καναπέ, το οποίο κι εμείς γνωρίζουμε από τις φωτογραφίες συγγενών μας μεταναστών στην Αμερική. Οι καναπέδες εκτός από διαλυμένοι φαίνονται να φτιάχτηκαν από τσιμέντο, αφού έχουν χρώμα τσιμέντου κι από μέσα τους...

  Εαν έχει τύχει να δείτε χριστουγεννιάτικες κάρτες της Βικτωριανής εποχής σίγουρα θα έχετε ξαφνιαστεί: όχι μόνο δεν έχουν σχέση με το θρησκευτικό θέμα της γέννησης του Χριστού, αλλά δεν είναι καθόλου χαρούμενες. Χιονάνθρωποι που λιώνουν, βάτραχοι που μαχαιρώνουν άλλους βατράχους, γονείς που ρίχνουν έναν κουβά νερό πάνω σε κανταδόρους, τζίτζικες που μεταναστεύουν σε ζεστότερα μέρη, έντομα που ερωτοτροπούν, ο δαίμονας Κράμπους με κέρατα και μακριά γλώσσα που βουτάει τα παιδάκια! Μα τι γινόταν τα Χριστούγεννα την εποχή της Βασίλισσας Βικτωρίας; Ο κόσμος ήταν διαφορετικός τότε και τα Χριστούγεννα σχεδόν δεν γιορτάζονταν. Η σπουδαία γιορτή ήταν η Πρωτοχρονιά όπου δώρα έπαιρναν μόνο τα μικρά παιδιά. Σε πολλές επιχειρήσεις η μέρα ήταν εργάσιμη ή ημιαργία (θυμηθείτε και την Χριστουγεννιάτικη ιστορία "A Christmas Carol" με τον Σκρουτζ). Ταυτόχρονα η αποδοχή της ζωής με τις αναποδιές της, την σκληρότητα της, τον θάνατο, το κακό, ήταν διαδεδομένη. Οι άνθρωποι δεν έκρυβαν τις ατυχ...