ΜΙΝΙ ΜΕ μισογυνισμού για μάνα και παιδί.

Πολλές γυναίκες δεν θα καταλάβουν τι μισογυνικό έχουν αυτές οι φωτογραφίες, επειδή δεν είναι εξοικειωμένες με τα "επίσημα" ρούχα, γι αυτό, θα το εξηγήσω. 

Βλέπουμε ένα φόρεμα για κοριτσάκι, για επίσημες περιστάσεις. Έχει φτιαχτεί μιμούμενο τις γραμμές των γυναικείων ρούχων, των πιο δύσχρηστων ρούχων, αυτών που είναι για γάμους, βαφτίσια, γκαλά, χορούς και μάλιστα σε γραμμή του 1959-1960 που πρόσφατα αναβίωσε κατά κάποιο τρόπο (Η Τζάκυ Κένεντυ φορούσε κάτι παρόμοια). Αυτα όλα είναι ρούχα που φτιάχνονται ειδικά για να φαίνονται και να στολίζουν, όχι για να χρησιμοποιούνται. Το επιτυχημένο φόρεμα ενός τέτοιου ρούχου θέλει πολλά χρόνια εξάσκηση στα τερτίπια του ντυσίματος, να το φορέσεις σωστά, να σου σταθεί συνέχεια στους ώμους σωστά, να καθίσεις χωρίς να τσαλακωθούν οι κουφόπιετες, να στέκεσαι με τον κορμό ίσια για να μην κάνει οριζόντιες πιέτες στο κορσάζ, να φας γλυκό χωρίς να σου μπει το κλός τελείωμα του μανικιού στο πιάτο, κλπ, να μην πω τίποτα για την πρόσθετη τρισδιάστατη γιρλάντα από υφασμάτινα λουλούδια που έχει διαγώνια στο μπροστινό μέρος του.

Αυτό το ρούχο είναι αδύνατο να το φορέσει και να το φέρει εις πέρας σωστά  το 99% των γυναικών, σήμερα, που έχουμε απομακρυνθεί από το πρωτόκολλο του 1950. Οπότε ποιός είναι ο λόγος που ράβεται για κοριτσάκι που δεν ξέρει πού του πάνε τα τέσσερα, για το οποίο θα αποτελέσει βασανιστήριο; Ποιός διεστραμμένος νούς το σχεδίασε ως ρούχο για παιδί; Μάλλον κάποιος που σκέφτηκε πως είναι ωραία να φορεθεί από κόρη που θα συνοδεύσει μια μαμά, η οποία θα φοράει το ίδιο αλλά σε μέγεθος για γυναίκες. Μια μαμά που θα κουβαλάει μια mini me  κορούλα μαζί της και θα την εκπαιδεύει στην σωστή επιτέλεση της θηλυκότητας. Πόσο μικρή κορούλα; Από 24 μηνών έως 5 ετών, όπως μας λένε τα μεγέθη. 

Οι κατασκευαστές ρούχων ας αφήσουν στην ησυχία τους τα κοριτσάκια, έχουν στην διάθεση τους τις μανάδες. Ας ζήσουν τα κοριτσάκια σαν παιδάκια, ας παίξουν κι ας κινηθούν ελεύθερα κι άνετα, με ρούχα που δεν θα τα βασανίζουν και δεν θα απαιτούν καμία γνώση για το πώς καθόμαστε, πώς παίρνουμε το γλυκό, πώς ανεβοκατεβαίνουμε στα αυτοκίνητα "σαν κυρίες". Έχουμε χρόνο γι αυτά όλες μας, από τα 12 και μετά. Ως τότε, αφήστε μας στην ησυχία μας, να ζήσουμε σαν άνθρωποι. Εντάξει; Αντε, μην σας πάρει ο διάολος.