ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΕΛΕΝΑΣ ΑΚΡΙΤΑ

Με αφορμή την απεργία πείνας του κρατούμενου Βασίλη Δημάκη και τις κινητοποιήσεις που έγιναν υπέρ των αιτημάτων του Δημάκη, διάβασα ένα άρθρο κατά της δημοσιογράφου Έλενας Ακρίτα η οποία υπερασπίστηκε τον Δημάκη. Η φωτογραφία που  βάζω στην ανάρτηση είναι κολάζ από φράσεις του άρθρου (που βρίσκεται σε link στο τέλος της ανάρτησης).

Καταλαβαίνω την τοποθέτηση οποιουδήποτε υπέρ ή κατά του ίδιου του Δημάκη, εφόσον αυτός είναι το κύριο και σοβαρό ζήτημα. Καταλαβαίνω την κριτική στους πολιτικούς που τον στηρίζουν ή αδιαφορούν, αφού από αυτούς εξαρτάται και η πορεία του Δημάκη αλλά και η ευνομούμενη Πολιτεία. 'Ομως απορώ για ποιό λόγο να γραφτεί άρθρο κατά φυσικού προσώπου που υπερασπίζεται τον Δημάκη. Η Ακρίτα είναι γνωστή, αλλά δεν κατέχει δημόσια θέση, δεν έχει αξίωμα, ούτε θεσμικό ρόλο, αφού τα κείμενα της τα γράφει στο Ιντερνετ ως άτομο. Γράφει την γνώμη της για ό,τι της κάνει κέφι και ό,τι την απασχολεί, όπως όλος ο κόσμος. Χρειάζεται να αναλυθούν τα κίνητρά της; Για ποιό λόγο τα δικά της ειδικά;

Το άρθρο της iefimerida αναπτύσσεται σε δύο άξονες:
1) Στον πρώτο άξονα καθιστά την Ακρίτα ύποπτη για υποκρισία και προσωπικό όφελος. Αρχικά τονίζει την καλή κοινωνική της θέση ως ασύμβατη με τα κοινωνικά ενδιαφέροντα, βάζοντάς την χλευαστικά στον κύκλο της αριστεράς με το χαβιάρι. Δεν νομίζω ότι είναι ηθικό σφάλμα να γεννηθείς σε πλούσια οικογένεια -αφού ο καθένας μας είναι υπεύθυνος για τα πεπραγμένα του μόνο-  σφάλμα είναι να γίνεις πλούσιος και μόνο αν το πετύχεις εκμεταλλευόμενος τους άλλους. Δεν βλέπω κάτι μεμπτό στον τρόπο που βιοπορίζεται η Ακρίτα, επομένως από πού κι ως πού αποκλείεται από τον κύκλο όσων δικαιούνται να έχουν κοινωνικές ευαισθησίες; 
Εντελώς αντίθετα με την Γιαννακά που έγραψε το άρθρο, προσωπικώς βρίσκω πολύ τιμητικό ένας άνθρωπος που μεγάλωσε με άνεση, που πήγε στα καλύτερα σχολεία, που δεν πρόκειται ποτέ να βρεθεί φυλακή, που δεν γνωρίζει τι είναι η φτώχεια κι ο κατατρεγμός, να κάνει τον κόπο να σκεφτεί μόνος του τους κατατρεγμένους της γης, δηλαδή τους φυλακισμένους, τους πρόσφυγες, τις ιερόδουλες. Το να συμμετέχεις στους αγώνες επειδή γνωρίζεις και πάσχεις ο ίδιος, είναι εντελώς διαφορετικό από το να συμμετέχεις από ενσυναίσθηση κι επειδή συμπάσχεις. 
Το άρθρο κάνει μια ιδιαίτερη μνεία στο ότι οι αναρτήσεις της Ακρίτα στρέφονται κατά των επωνύμων κι όχι κατά της πλέμπας, δηλαδή πάει να μας βγάλει ως ύποπτο αυτό που είναι δείγμα θάρρους. Μα φυσικά κατά των επωνύμων πρέπει να στρέφονται τα άρθρα, κατά της πηγής του κακού, κατά εκείνων που βρίσκονται στα κέντρα λήψης αποφάσεων, εκείνων που νομοθετούν, όσων διαμορφώνουν την κοινή γνώμη στα media κι όσων κρατούν στα χέρια τους την πορεία του πολιτισμού. Η "πλέμπα", οι πολλοί κι ανώνυμοι, με τις επιλογές τους εκφράζουν το σαρκίο τους και δεν αλλάζουν τον ρου της ιστορίας. Η σοβαρή κριτική πρέπει να γίνεται σε όσους έχουν δύναμη κι ο λόγος τους μετράει. Οποιος μπορεί να τους κριτικάρει πάντως, έχει τις ευχές μου, όχι την αποδοκιμασία μου.


2) στον δεύτερο άξονα διαπομπεύεται η Ακρίτα μισογυνικά, δηλαδή λόγω φύλου, με  κατηγορίες που αποδίδονται σε γυναίκες μόνο ή κυρίως, π.χ. κακίστρω ή κουτσομπόλα, ενώ παρομοιάζεται με την Ελένη Λουκά για να γίνει η ταύτισή της με μια γραφική φιγούρα και να ολοκληρωθεί ο εξευτελισμός της. Δεν βλέπω καμία κακία πουθενά και σίγουρα όχι κουτσομπολιό, ίσα-ίσα, αγάπη για τον συνάνθρωπο, τον εντελώς άγνωστο συνάνθρωπο που πλήττεται από τις αποφάσεις των κρατούντων, αυτό είναι το μόνο που βλέπω.
Να σημειώσω ιδιαιτέρως ότι δεν διαφεύγουν της προσοχής της αρθρογράφου ούτε τα "σικάτα κόκκινα γοβάκια με τα οποία η Ακρίτα ανέβηκε στο πεζοδρόμιο για να διαμαρτυρηθεί", με στόχο η κομψότητα να λοιδωρηθεί ως επιπόλαιη και επιφανειακή. 
Συγνώμη, να ξεκαθαρίσουμε ένα πράγμα για τα καλά: η Ακρίτα δεν ανέβηκε στο πεζοδρόμιο, κατέβηκε ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ. Το πεζοδρόμιο δεν είναι για αγώνες, είναι για ύποπτες συναλλαγές του υποκόσμου, για τεμπέληδες χασομεριτζήδες, για να παίξουμε τον παπά κλπ. Οι αγώνες και οι πορείες γίνονται στον δρόμο, όχι στο πεζοδρόμιο, τον δρόμο καταλαμβάνουμε, γι αυτό κόβεται η κυκλοφορία των οχημάτων. 
Και ξανά συγνώμη, να ξεκαθαρίσουμε και το δεύτερο: οι κόκκινες γόβες δεν παίζουν ρόλο, ούτε μειώνουν την σημασία της συμμετοχής της Ακρίτα στην πορεία. Γιατί να την μειώνουν; Υπάρχει στολή και dress code για πορείες, π.χ. ροζ μαλλί και μαύρα ρούχα; Κι εγώ με τις κόκκινες γόβες πάω όταν η πορεία είναι μετά την δουλειά μου. Μετράει εναντίον μας το κόκκινο παπούτσι; Γιατί, εγώ νόμιζα ότι μετράει ποιός πήγε πράγματι στην πορεία, ποιός έδωσε το σώμα του και τον χρόνο του για να συμμετέχει, αντί να καθίσει σπίτι του και να είναι στο fb -ας πούμε.

Με λίγα λόγια, είμαι υπέρ της Έλενας Ακρίτα πεντακάθαρα και θα συνεχίσω  έτσι έως ότου αποδειχθεί από τα πράγματα πως έκανα λάθος -πράγμα που πιθανότατα δεν θα γίνει ποτέ.