ΠΕΡΙ ΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ (1)

Πριν λίγα χρόνια άνοιξε στο Ιντερνετ η συζήτηση περί των αισθημάτων των καταπιεσμένων ομάδων πληθυσμού. Ξεκίνησε με τις καλύτερες προθέσεις. Ο στόχος ήταν οι καταπιεσμένοι να περιγράψουν με τα δικά τους λόγια πώς νιώθουν σε περιστατικά καταπίεσης και μικροεπιθετικότητας της καθημερινότητας, χωρίς να τους διακόπτει κανείς για να τους "διορθώσει" κι έτσι να περιγράψουν το βίωμα  της καταπίεσής τους όπως το αντιλαμβάνονται, και να αναδείξουν τις χιλιάδες μικρολεπτομέρεις με τις οποίες ασκείται η εξουσία των καταπιεστών πάνω τους. 

Αυτη η τακτική έχει τις ρίζες της στον φεμινισμό που στην δεκαετία του 70 δημιούργησε ομάδες γυναικών που συζητούσαν από κοντά, τι τους συνέβαινε και πώς αισθάνονταν σε διάφορες στιγμές της μέρας. Με αυτό τον τρόπο, οι γυναίκες που ήταν πριν η καθεμία μόνη της, στο σπίτι ή στο γραφείο της και νόμιζαν πως δεν στέκουν στα καλά τους, πως υπερβάλλουν, πως έχουν χάσει το μέτρο, καταλαβαν ότι αυτό το μοναδικό που έβλεπαν εκείνες ως καταπίεση, κι άλλες γυναίκες το έβλεπαν επίσης έτσι. Καταλαβαν πως δεν είναι μόνες. Πως υπάρχουν φράσεις και τρόποι που χρησιμοποιούν εκτεταμένα οι σύζυγοι ή οι εργοδότες τους για να τις υποτιμήσουν και να τις αναγκάσουν να υποταχθούν στο αναμενόμενο γι αυτές κοινωνικά (Πατριαρχικά), π.χ. τον βιασμό εντός του γάμου, την σεξουαλική παρενόχληση εντός της εργασίας. Αυτό όλο είχε ως αποτέλεσμα την ενδυνάμωση των γυναικών και την περαιτέρω οργάνωσή τους, την διεκδίκηση καλύτερων συνθηκών ζωής, νόμων που θα τις προστάτευαν, καινούργιων λέξεων που περιγράφουν το βίωμά τους (όπως τις λέξεις  παρενόχληση και γυναικοκτονία). Με την συζήτηση περί αισθημάτων το αθέατο βγήκε στο φως και φωτίστηκε πλήρως.

Περίπου στο 2014 η συζήτηση μεταφέρθηκε στο Ιντερνετ. Είχε κάποιες μικροδιαφορές: οι συμμετέχοντες ήταν ανώνυμοι,  ήταν νεότεροι, δεν ήταν οργανωμένοι σε συλλόγους και οι εξομολογήσεις τους είχαν αποδέκτες τους πολλούς του Ιντερνετ. Δημιουργήθηκαν δυό φράσεις, ο ασφαλής χώρος (safe space), δηλαδή ένα διαδικτυακό μέρος που θα πεις το βίωμά σου χωρίς κανείς να σε προσβάλλει και η φράση "τα αισθήματα του είναι έγκυρα" (your feelings are valid). 
Η φράση σημαίνει ουσιαστικά όχι ότι "πράγματι αισθάνθηκες όπως μας περιγράφεις", αλλά "τα πραγματα έγιναν όπως μας τα λες". Αυτή η λεξούλα valid στο τέλος, οδήγησε στο validation των ατόμων μέσω των εξομολογήσεων, δηλαδή στην επικύρωσή τους ως θυμάτων που έχουν υποφέρει πραγματικά και αφηγούνται ένα σοβαρό περιστατικό καταπίεσης. 
Εδω βρίσκεται το πρόβλημα των εξομολογήσεων, η μεταβαση από το αφηρημένο που είναι τα αισθήματα, στο ρεαλιστικό που είναι το γεγονός, και η a priori θεώρησή του γεγονότος -από τους ακροατές- ως  ακριβούς όπως περιγράφεται . Ας μιλήσουμε λίγο γι αυτό.