Η "ΝΕΑ ΓΥΝΑΙΚΑ" ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ 1908

(του Νέστωρα Μάτσα, από το περιοδικό Εκλογή του 1951)

<<Μια από τις μεγαλύτερες επιθεωρησιακές σκηνές που παρουσιάστηκε ποτέ και που στην εποχή της προκάλεσε θύελλα συζητήσεων ήταν το περίφημο σόλο της Μαρίκας (Κοτοπούλη) "Η νέα γυναίκα" από την δεύτερη σειρά των Παναθηναίων που ανέβηκαν στα 1908. Η γυναίκα ήταν ως τότε, σύμφωνα με το είδωλο των ρομαντικών, ένα πλάσμα αβρό, ευγενικό και προ πάντων ...ασθενικό, όπως ήθελε τις φίλες του ο Αχιλλέας Παράσχος, που έγραφε:

"Την θέλω ασθενή εγώ την φίλη μου, ταχείαν.

Λεπτή την θέλω και λευκήν με νεκρικήν σινδόνην.

Με είκοσι φθινόπωρα, με άνοιξη καμμίαν,

με ισχνό το σώμα, άνεμον, σχεδόν ολίγην κόνιν"

Ξαφνικά λοιπόν ο Δημητρακόπουλος επαρουσίαζε στην σκηνή ένα νέο πρότυπο γυναίκας. Ήταν ένα σύνθημα για μια πραγματική κοινωνική Επανάστασι!..Η Μαρίκα που ενσάρκωνε αυτόν τον "θηλυκό δαίμονα", κατά χρονογράφο της εποχής, εμφανιζόταν κουνιστή και λυγιστή με ρεπούμπλικα, μαγγούρα και καπνίζοντας ένα τεράστιο τσιγάρο σαν φουγάρο. Και τραγουδούσε αυτό το τραγουδάκι που είναι το πιο ένδοξο στην ιστορία της Ελληνικής Επιθεώρησης:

Ι

Κάτω τα βέλα

και τα καπέλλα

και τα φτερά και η νουρίς και τα μωρά.

Δεν θέλω φούστες, σούστες

και δεν πετώ σε κορδελλίτσες τον παρά.

Εγώ είμαι η νέα γυναίκα

που θα καπνίζω και θα ψηφίζω.

Κάθε μια μας αξίζει για δέκα

δεν δίνω γι΄ άντρες ούτε ένα παρά.

ΙΙ

Δε θέλω τώρα

φιλιά και δώρα

δεν είμαι πια παληού καιρού νοικοκυρά.

Με υποσχέσεις,

ρουσφέτια, θέσεις

και ψήφο θάχω και τιμές και τον παρά.

Η επιτυχία αυτής της σκηνής είναι κάτι που δεν περιγράφεται. Για πολλές ημέρες έπειτα οι εφημερίδες εσχολίαζαν αυτό το έξαλλο...μεταρρυθμιστικό σύνθημα, ενώ οι φεμινίστριες έκαναν το τραγουδάκι της Μαρίκας επίσημο ύμνο τους>>

(Σκίτσο της Μαρίκας Κοτοπούλη από το σκέτς "ο ψωμάς" του 1916)

(μετεγγραφή από το πρωτότυπο, διατηρώντας την ορθογραφία του άρθρου: Πολιτικά Ημερολόγια)

(φωτογραφία σκίτσου κι επεξεργασία Πολιτικά Ημερολόγια)