Τα πολιτικά ημερολόγια

  Σημερινό σκίτσο Πολωνού εικονογράφου με τίτλο "Μαύρα σύννεφα πάνω από την Ευρώπη", όπου τα σύννεφα σχηματίζουν μια καρτουνίστικη εικόνα του Ντόναλντ Τραμπ.    Βρίσκω το σκίτσο όχι απλώς υπερβολικό, αλλά ανόητο. Οι Αμερικανοί ξέρουν καλύτερα από εμάς γιατί ψήφισαν τον Τραμπ, κι ακόμα περισσότερο γιατί δεν ψήφισαν την Κάμαλα Χάρις. Το δικό μας ενδιαφέρον είναι αποσπασματικό, ιδεολογικό και συνήθως μονοθεματικό: άλλοι ενδιαφέρονται για την στάση του Τραμπ στο Ουκρανικό, άλλοι στα ζητήματα φύλου και ταυτότητας, άλλοι στο μεταναστευτικό και σίγουρα κανείς από εμάς τους Ευρωπαίους πολίτες δεν ενδιαφέρεται για την οικονομία και την στέγαση εντός των ΗΠΑ. Οπότε μπορούμε να διατυπώσουμε μία γνώμη που έτσι κι αλλιώς δεν θα έχει καμία αξία διότι δεν επιφέρει κάποιο αποτέλεσμα, αλλά κι η γνώμη ακόμη χρειάζεται κάποιο μέτρο για θέματα που αφορούν την άλλη πλευρά του πλανήτη Γη. Οι κραυγαλέες δηλώσεις σαν το σκίτσο, είναι απλοί θεατρινισμοί προς εντυπωσιασμό του κοινού.    Ποια είναι

  Όπως φαίνεται έχουμε την πρωτη επίσημη δηλωση του Ιραν για την Ahoo Darayei, την φοιτήτρια που πέταξε τα ρούχα κι έμεινε μόνο με τα εσώρουχα έξω από το Πανεπιστήμιο της, όταν της έγινε παρατήρηση για τον λάθος τρόπο που φορούσε το μαντήλι κεφαλής (χιτζάμπ). Το Ιράν λέει ότι η Ahoo "είναι διαταραγμένο άτομο και βρίσκεται σε κέντρο θεραπείας". Νομίζω πως, ναι, οι πολλές απαγορεύσεις μπορούν να διαταράξουν ψυχικώς το άτομο. Εμένα με διαταράσσουν και οι λίγες.    Αναγνωρίζω το δικαίωμα της Ahoo στην διαμαρτυρία ως θεμιτό και την αντίδραση της ως φεμινιστικό προσωπικό της αίτημα. Υποστηρίζω το δικό της αίτημα και όσων γυναικών του Ιράν έχουν το ίδιο αίτημα.    Αναγνωρίζω επίσης το δικαίωμα της πλειοψηφίας των γυναικών του Ιράν στην χιτζάμπ και την συμμόρφωση σε όλες τις εντολές του θεοκρατικού καθεστώτος του Ιράν, μια που όπως φαίνεται από τις εκλογές που έδωσαν 74% στην τελευταία κυβέρνηση, αυτόν τον τρόπο ζωής βρίσκουν σωστό οι πιο πολλές εκεί.    Δεν θεωρώ την Ahoo προοδευ

  ********************************* Αφίσα αφύπνισης του 1952 που ενθαρρύνει τους πολίτες να εγγραφούν σε εκλογικούς καταλόγους και να ψηφίσουν.

  Από σελίδα σχετική με το Κολωνάκι η φωτογραφία κι η λεζάντα που βλέπετε. Φυσικά με διαχειριστές όχι ευκατάστατους Κολωνακιώτες, αυτούς με τα καλά σχολεία, τα Πανεπιστήμια του εξωτερικού και διακοπές στο Μονακό τρεις μήνες τον χρόνο, αλλά τους περαστικούς που το εισόδημα τους φτάνει μόνο για έναν καφέ στο Κολωνάκι, ωστόσο συνεχίζουν να το λατρεύουν.    Το λέω αυτο γιατί η πλατεία στην οποία αναφέρεται η φωτογραφία δεν λέγεται "Κολωνακίου", λέγεται "Φιλικής Εταιρείας". Οι Κολωνακιώτες όχι μόνο γνωρίζουν το όνομα της πλατείας, αλλά ξέρουν αρκετά γράμματα ώστε να μην κλίνουν την λέξη "Κολωνάκι" η οποία είναι υποκοριστικό, όπως το λαγουδάκι. Λέμε ποτέ " το λαγουδάκι, του λαγουδακίου"; Όχι. Ομοίως δεν λέμε "του Κολωνακίου". Εάν πρέπει να βάλουμε το υποκοριστικό στον λόγο σε γενική πτώση, συνήθως γενική κτητική, θα μετατρέψουμε την πρόταση έτσι ώστε να βγάζει νόημα σε αιτιατική που είναι δόκιμη. Θα πούμε π.χ. " Η κεντρική πλατε

  Ωραία νέα για την σωματική ανάπτυξη των ενηλίκων γυναικών που βελτιώνεται σημαντικά καθως περνούν τα χρόνια, όπως διαβάζουμε με ένα χαστούκι μπορούν να στείλουν μαθητή στο νοσοκομείο. Αυτό πέτυχε η διευθύντρια που χαστούκισε τον έναν από τους 2 μαθητές που είχαν πλακωθεί στις μπουνιές κι εκείνη προσπαθούσε να τους χωρίσει.    Το ρεπορτάζ βέβαια είναι ελλιπές, δεν μας λέει αν ο μαθητής έβλεπε κι αυτός πεταλούδες πράσινες, κόκκινες και κίτρινες σαν την Παπασταύρου στην ταινία "Το ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο". Πάντως σίγουρα πειραχτήρι το αυτί του, αλλιώς δεν θα τον πήγαινε η μαμά του στο νοσοκομείο.    Δεν ξέρω ποια θα είναι η εξέλιξη σε αυτην την έκρηξη βίας (της Διευθύντριας εννοώ, οχι των μαθητών, μην μπερδεύεστε). Ελπίζω το Υπουργείο Παιδείας να απολύσει οριστικά την διευθύντρια, ώστε τα παιδιά να μην κινδυνεύουν από μια τέτοια επικίνδυνη οξύθυμη γυναίκα. Αυτή να γίνει περιπτερού ας πούμε και οι μαθητές να αφεθούν στην ησυχία τους, ώστε να μπορέσουν του χρόνου που θα π

  Σήμερα έγινε ένα πάρτι για την επέτειο της ίδρυσης του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας, ή όπως λένε οι Νεοδημοκράτες, "πάρτι γενεθλίων". Το πάρτι είχε μικρή προσέλευση κόσμου και επίσης, σε αυτό δεν παραβρέθηκαν οι δύο πρώην πρωθυπουργοι της Ελλάδας που ανήκουν στην ΝΔ, Αντώνης Σαμαράς και Κώστας Καραμανλής. Γιατί;    Νομίζω πως ξέρω γιατί. Το σύνθημα "Ο λαός δεν ξέχνα τι σημαίνει Δεξιά" εξηγεί με πολλούς τρόπους το γιατί. Με κάποιους τρόπους επαληθεύεται ακόμα και με κάποιους όχι. Και τα δύο φαινόμενα ευθύνονται τοσο για την μικρή προσέλευση κόσμου, όσο και για την απουσία των δύο μεγαλοστελεχών της ΝΔ.    Η φράση "Ο λαός δεν ξέχνα τι σημαίνει Δεξιά" εκφωνήθηκε σε προεκλογική συγκέντρωση του ΠΑΣΟΚ στο Σύνταγμα από τον Βαγγέλη Γιαννόπουλο, αφού όμως ακουγόταν ήδη επί ώρα ως σύνθημα από το πλήθος των συγκεντρωμένων. Έτσι ήταν. Η Νέα Δημοκρατία που ήταν τότε αντίπαλο κόμμα του ΠΑΣΟΚ και υποτίθεται νεοϊδρυθέν, δεν γινόταν αντιληπτή ως καινούργιο κόμμα για